Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Volgende Stap:
Lieve Dot,
Ik vind jouw reacties ontzettend waardevol daarom schrijf ik. Ik sta op een kruispunt in mijn leven en ik wil je graag om advies vragen. Ik weet het écht niet meer.
Drie jaar geleden heb ik een geweldige man leren kennen. We helpen elkaar, we hebben passie, we delen prachtige momenten, we steunen elkaar mentaal en het is heel gezellig samen. Hij is een hele speciale man die in mijn leven kwam op een moment dat het slecht ging met mij. Hij helpt me met veel dingen en hij is er voor me. Ik ben er ook voor hem, we vullen elkaar aan en we hebben een bijzondere connectie.
Tot nu toe heb ik slechts één minder mooie kant aan hem kunnen ontdekken: hij heeft bindingsangst. Daar wil hij niet voor uitkomen, maar ik merk het hieraan:
– We wonen nog steeds niet samen omdat hij bang is dat ik dan de interesse in hem verlies. Hij is bang dat ik hem het huis uit zet als we ruzie hebben.
– Hij vind dat ik teveel ruzie maak en hem onder druk probeer te zetten om de volgende stap te nemen. Ik heb het gevoel dat hij me aan het lijntje houdt. Hij eist dat hij pas bij me in wil trekken als ik een maand geen ruzie met hem maak, omdat hij anders zeker weet dat hij bij me wegloopt.
– Hij bepaalt wanneer we elkaar zien, en dat is bijna altijd zo vaak mogelijk. Daar doet hij ook zijn best voor. Hij zegt dat hij een hekel heeft aan plannen, wat als gevolg heeft dat ik altijd op hem moet wachten. Dat vind ik een akelig gevoel.
Ik weet dat we ontzettend veel van elkaar houden, alleen zijn we tot mijn frustratie niet in staat de volgende stap te zetten. Ik heb nog nooit zoveel liefde en connectie gevoeld met een persoon als bij hem, maar me ook nog nooit zo leeg gevoeld als hij ’s avonds weer weggaat. Hij blijft herhalen dat ik geduld moet hebben en dat hij ook niets liever wil, maar ik heb daar mijn twijfels over.
Ik denk eraan om uit deze relatie te stappen. Niet omdat ik wil maar gewoon omdat ik niet verder kan. Dit zou ik heel erg vinden want wanneer we samen zijn of met elkaar spreken, dan is het zo mooi. We hebben in die drie jaar al heel wat overwonnen, na die ruzies en moeilijkheden zijn we nog steeds samen en we willen elkaar niet loslaten.
Ik hoop van harte dat jij me advies kunt geven.
Heel veel liefs,
Volgende Stap
___________________________________________________
Lieve Volgende Stap,
Ik heb afgelopen weekend twee dagen lang gedanst. Alleen, en met anderen. Ik ontdekte dat een dans alleen maar ‘werkt’ als je vanuit verbinding met jezelf contact maakt met de ander. En dat dit oneindig veel makkelijker is gezegd dan gedaan. Mijn neiging – en ik kan me voorstellen dat jij deze neiging deelt, lieve Volgende Stap – is namelijk om me óf terug te trekken in mijn eigen dans, óf wel me te verliezen in de ander. Uit angst, onzekerheid, onwennigheid, verlatingsangst – en noem nog maar een paar andere juweeltjes op uit het menselijke arsenaal.
Het klinkt wellicht wat cliché, maar jouw relatie – en elke relatie – is vergelijkbaar met een dans. Als je die ingaat met een star plan en niet bereid bent om af te blijven stemmen met de ander, danst het niet lekker. Constant het onbekende instappen is het verschrikkelijke en geweldige werk waar een relatie toe uitnodigt. En jij, lieve Volgende Stap, staat midden op de dansvloer, verwikkeld in díe tango.
En ik help graag de muziek een toontje harder te zetten.
Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: ik ben erg optimistisch over jouw relatie. Maar wel op één voorwaarde: dat jij bereid bent om dezelfde spotlight op jezelf te zetten als die die je op je man richt. Ik baseer dat puur op wat je me zelf vertelt.
Wat ik lees is dat je al drie jaar samen bent met een geweldige man, waarmee je volop passie, gezelligheid, steun en begrip deelt – wat al een eervolle vermelding waard is. Ik heb je brief vier keer achter elkaar gelezen om het volgende met zekerheid te kunnen zeggen: het enige probleem wat ik kan ontdekken is dat jullie, in jouw ogen, niet tot de volgende stap komen. Ik heb je brief vervolgens nog een vijfde en zesde keer moeten lezen om te achterhalen wat die volgende stap volgens jou inhoudt. Ik kom niet verder dan samenwonen.
Ik probeer niet flauw te doen, lieve Volgende Stap. Maar het feit dat ik zo’n moeite heb om het probleem precies te benoemen, kan onderdeel van het probleem zijn. Ben je duidelijk genoeg – naar jezelf en naar je man – over wát die volgende stap die jij zo nodig hebt precies inhoudt? Natuurlijk kan dit samenwonen zijn, maar ik krijg het gevoel dat daar andere behoeftes aan ten grondslag liggen. Die opgraven en aan het licht brengen lijkt me verreweg de meest duurzame strategie. Grote kans dat je deze geweldige man niet langer meer in een krappe doos wilt douwen waar ‘bindingsangst’ op staat.
‘De volgende stap’ in elke relatie is deels gebaseerd op het idee dat zoiets dynamisch en levendigs als liefde tussen twee mensen zich aan chronologie houdt. Huisje. Boompje. Beestje. Niet dat er iets mis is met fysieke, planmatige vorm geven aan een relatie. Hoe kosmisch een liefde ook is; het kán een dealbreaker zijn als je niet op huis tuin en keukenniveau met iemand je leven kunt delen. Maar om de een of andere reden denk ik dat dit nog niet het geval is bij jullie, lieve Volgende Stap.
Denk weer aan die dans. Die werkt niet als je de ruimte tussen jou en de ander in cement probeert te gieten. Op een praktisch niveau betekent dit dat je open en nieuwsgierig probeert te blijven naar wie je man is, elk moment opnieuw. Mijn advies aan jou is om de drijfveren van je volgende verlangde stap voor jezelf te onderzoeken terwijl je je wilde tango met deze speciale man voortzet. Laat hem eens leiden. Neem zelf initiatief. Laat je verassen. Blijf intunen. Stap eens van je balans af. Vertrouw erop dat als je echt weet dat deze dans nergens heengaat, je het zal weten. Maar zolang de ruimte tussen jullie twee zo levendig en spannend blijft als jij beschrijft, zie ik geen enkele reden om de dansvloer te verlaten.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Klim in je pen, en wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
