En daar was het dan voor het eerst – lang op gewacht, almaar niet gekomen tot op het punt dat ik dacht dat het misschien wel helemaal achterwege zou blijven: de geërgerde blik van mijn puber op een volstrekt normale vraag.
Een blik die iets wilde zeggen tussen: ‘Val me niet lastig’, ‘Je snapt het toch niet’ en ‘Waarom moet ik jou iets uitleggen?’ Ik moest erkennen dat ook mijn dochter onmiskenbaar het gedrag vertoonde dat ouders, zowel minzaam als vergoelijkend, ‘puberen’ plegen te noemen.
Van manager naar adviseur
Een vriendin, die zelf inmiddels al kleinkinderen heeft, vertelde me eens dat je als ouder op een zeker moment moet leren om ‘van manager naar adviseur te gaan’ en de laatste tijd geef ik haar steeds meer gelijk. Managen wordt niet op prijs gesteld, dus vragen als ‘Heb je de wekker gezet?’ slik ik tegenwoordig wijselijk in. Maar de rol als adviseur, die ik voorzichtig uitprobeer (‘Het is koud, dus als ik jou was zou ik je warme jas aandoen’) lijkt ook niet op vruchtbare aarde te vallen. Tot ik bedenk dat een adviseur vrijblijvend advies geeft, geen bindend advies – en dat ze heel goed begrijpt dat dit een verkapte en beleefde manier is van haar evengoed opdragen welke jas ze moet aantrekken. Een goede adviseur loopt jou niet voor de voeten, te pas en te onpas met wijze raad strooiend, maar laat zich inhuren en geeft een raadgeving op een gepresenteerde kwestie.
Verwissel van gedaante
Goedbeschouwd moet je als ouder geen handige formuleringen of listige strategieën willen gebruiken, maar proberen echt van gedaante te wisselen. Je moet als het ware van een hond in een kat veranderen. Als kinderen klein zijn, ben je als ouder een soort hondje dat alles met vrolijk geblaf omgeeft: ‘Wat een prachtige tekening heb je gemaakt! Wauw, wil je er nog eentje maken?!’ Zodra het kind zich laat zien, ren je kwispelstaartend op hem of haar af. Een tiener gruwelt daarvan en heeft persoonlijke ruimte nodig, maar stiekem nog wel veel bevestiging, liefde en goedkeuring.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
- Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
- Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
- En nog veel meer
Bron van liefde en stabiliteit
Als ouder doe je er tegen die tijd goed aan om langzaamaan in een kat veranderen. Je komt af en toe naar je pubermens toe om een kopje te geven en bent verder gewoon in de buurt, als een soort kalme bron van liefde en stabiliteit. Een vaste kracht om op te rekenen, met een eigen leven, maar altijd bereid tot affectie. Een kat verwacht ook respect terug. Als de grenzen van een kat worden overschreden, zal hij heel duidelijk maken dat dit niet wordt getolereerd.
De stomste man op aarde
Op een ouderavond van de middelbare school vertelde een man me eens dat hij gewend was dat zijn kinderen hem adoreerden en elke minuut van zijn tijd wilden, maar dat dit de laatste weken leek omgedraaid. Eerst was hij gekwetst en voelde de verleiding om naar hun liefde te hengelen, maar toen dacht hij: ze mogen mij nu de stomste man op aarde vinden. Dat hebben ze nodig. Ze mogen zich tegen me afzetten, ruzie zoeken, oefenen met mij en met grenzen. Ik vond het oneindig wijs en grootmoedig van hem, dit ontstijgen aan de behoefte om aardig gevonden te worden, niet voor zijn eigen bestwil, maar voor dat van zijn kinderen.
De grootste ouderliefde is niet te vinden in behaagzucht, plooibaarheid, ze zo dicht mogelijk tegen je aan houden en alle kastanjes uit het vuur halen; het is te vinden in het respecteren van hun afstand, liefdevol aanwezig zijn en grenzen stellen. Als een kat op het hoekje van de bank.
Meer lezen van Susan Smit?
Dit zijn drie wijze lessen die Susan Smit van haar moeder leerde.
