Hoogtepunten in het leven zijn leuk, maar veel belangrijker is dat je gelukkig bent met het alledaagse wat daaromheen gebeurt (dat beslaat namelijk veel meer van je tijd).
Regelmatig lees ik interviews waarin mensen trots vertellen over hun actieve levenshouding. Meestal staat er iets in de trant van: ‘een avondje in joggingbroek op de bank hangen? Dat is niks voor mij’. Ik moet er altijd een beetje om gniffelen, omdat er toch een bepaald waardeoordeel in doorklinkt. In onze samenleving zetten we mensen die ondernemend zijn, van aanpakken weten en een groots en meeslepend leven leiden op een voetstuk. Alsof het leven pas interessant is als het aan elkaar hangt van hoogtepunten. Maar voor heel veel mensen bestaat het leven nu eenmaal voor een groot deel uit sleur en een eindeloze herhaling van dezelfde dingen. Is dat erg? Ik vind van niet. Hoewel ik er heus van hou om mijn routines af en toe te doorbreken, gedij ik goed bij sleur en vind ik het heerlijk dat mijn leven grotendeels volgens hetzelfde patroon voortkabbelt.
Vooral aandacht voor de hoogtepunten
Uiteraard zijn mensen per definitie verschillend. Zoveel mensen, zoveel smaken, zoveel meningen. Het kan dus heel goed dat persoon A het heerlijk vindt om zeven dagen per week op de bank te hangen en persoon B daarvan gruwt. Toch zal persoon A in een hypothetisch interview niet snel vertellen: ‘ik ben het gelukkigst als ik gewoon lekker op de bank mijn favoriete Netflix-serie kan kijken’. We leven nu eenmaal in een samenleving waarin het leven vooral groots, spannend en meeslepend moet lijken. Het saaie en alledaagse benoemen we niet. Dat is immers niet iets om trots op te zijn.
Leer sleur waarderen
Social media is daarin een belangrijke factor. Online delen we vooral de bijzondere momenten met elkaar. De momenten dat we met glazen champagne en een bups vrienden het nieuwe jaar inluiden. Of het moment dat we ergens aan een tropisch strand liggen met een kokosnoot met een rietje erin. Dure ervaringen, vakanties, feest, romantische kiekjes met je lover tijdens een ondergaande zon. Dat zijn doorgaans de zaken die we met anderen willen delen. Nu is daar in principe natuurlijk niets mis mee, als we maar niet vergeten dat het leven geen aaneenschakeling van hoogtepunten is. De kunst van het leven is misschien wel om juist die alledaagse, ‘saaie’ momenten van sleur te leren waarderen (dat beslaat immers het grootste deel van onze tijd) en juist dáár trots op te zijn.
Nieuw: Happinez Planner
-
Manifesteer jouw dromen en doelen
-
Inclusief uitleg over hoe je deze planner gebruikt + de 5 stappen van manifesteren
-
Maak je vision board
-
Met goalsetters, meditatiedagboek en meer…
Allesverslindende hartstocht
Ook in de liefde zijn we voornamelijk op zoek naar ‘groots en meeslepend’. We willen allesverslindende passie, hartstocht en spanning. In het begin van een relatie – als de vlinders nog wild rondvliegen – is dat vanzelfsprekend. Grote kans dat een pril stel veel onderneemt, vaak uit eten gaat en veel uitgaat. En de kans is net zo groot dat dit na een tijdje afneemt. Zowel de spannende, nieuwe activiteiten als de vlinders. Dat kan verwarrend zijn. We wilden toch een grootse liefde? Zo eentje waar liedjes over worden geschreven? Is dit het dan?
De ‘prachtigheid’ van ‘gewoonheid’ (in liefde en leven)
Psychiater Dirk de Wachter ziet regelmatig mensen in zijn praktijk die hier tegenaan lopen. Het is het lot van de romanticus. Juist daarom pleit hij voor een herwaardering van het alledaagse. Want liefde is niet die wild rondvliegende vlinders op momenten dat het allemaal nog spannend is. Net zoals het leven niet enkel in hoogtepunten geleefd kan worden. Leer juist het ‘saaie’ en alledaagse te waarderen. “Liefde gaat over doodgewone dingen die ongelofelijk zijn, het is reaching for the sky just to surrender,” zegt De Wachter in een interview met Brainwash Radio.
“Dat is een paradox, maar het gaat over gewoon samen een ritje maken in de auto, samen stilstaan en naar de bladeren luisteren. Het klinkt melig, maar dat is waar het uiteindelijk allemaal om draait. De ongelofelijke vervulling van de liefdevolheid van mensen, die zit niet in dure ervaringen. Ware liefde vind je niet op een tropisch eiland in een bubbelbad. Daar wordt je huid rimpelig van en je hersenen tot moes. Ik pleit niet voor de saaiheid van de dingen, maar de prachtigheid van de gewoonheid. Dankbaar en aandachtig zijn. De kunst van het leven is om in de doodgewone dingen de grootse schoonheid te vinden.”
