Het gaat er uiteindelijk om dat je doet waar jij gelukkig van wordt, en wat jou motiveert. Dus wees niet te streng voor jezelf met onhaalbare goede voornemens, stelt Marnix je voor.
Ik ben niet dol op goede voornemens. Vooral omdat ik ze steevast keihard zie mislukken; de afgelopen jaren was de sportschool in maart meestal weer opvallend leeg. Het idee dat je graag aan een bepaald beeld wil voldoen is vanuit sociaal opzicht volkomen begrijpelijk, maar zorgt veel te vaak voor enorme teleurstellingen. Veel mensen zijn namelijk niet reëel in hun verwachtingen, weten niet wat ze écht willen, en proberen dan maar zuchtend te bereiken wat algemeen als succesvol of spannend wordt beschouwd.
Een van de grote nadelen van een tijd waarin we alles kunnen delen, is dat we 24/7 worden geconfronteerd met jaloersmakende activiteiten en topprestaties van anderen. Soms lijkt de hele wereld van perfectie aan elkaar te hangen… met uitzondering van onze vrij magere bijdrage (die we dan weer via sociale media proberen op te krikken). Succes lijkt overal te bloeien behalve in ons vrij modale leven, en dat ondermijnt ons zelfgevoel.
Bovendien móeten we tegenwoordig een ‘passie’ hebben!
We zien overal fotogenieke travelbloggers die doen waar wij alleen maar van dromen, en fashionvloggers die zich omringen met alles wat mooi en chique en meestal onbereikbaar is. Er zijn vrienden die íeder festival lijken te bezoeken, collega’s die cóntinu aan het sporten zijn, en natuurlijk de moeders die hun kinderen niet gewoon een degelijk gevuld broodtrommeltje meegeven, maar daar elke dag een adembenemend kunstwerkje van maken. En dat uiteraard weer – prachtig uitgelicht – op Instagram en facebook zetten.
Ondertussen blijven wij chronisch achter bij al die zichtbare successen. Zonder strakke buikspieren, en zonder foto’s van Indiase tempels in de mist of grove speltboterhammen met avocado en biologische geitenkaas op stoere eikenhouten tafels. Elke confrontatie met deze digitale ‘levenskunstenaars’ knaagt een stukje uit ons zelfvertrouwen.
En dus twijfelen we. Soms heel erg.
Waarom hangen wij niet aan die rots? Waarom staan wij niet om zeven uur ’s ochtends een bootcamp te doen in een koud park? Waarom zijn wij eigenlijk zo gewoon?!
Een van de redenen dat het ons mateloos frustreert, is de foute aanname dat iedereen op de wereld het in zich heeft om groots en meeslepend te leven. En als we er niet in slagen dat te bereiken, worden we óf boos (omdat we menen recht te hebben op weergaloos succes), óf we branden onszelf af. Want lukt het je niet in om in elk geval een béétje in de buurt te komen van die wondermoeders en topvaders, dan heb je kennelijk gefaald.
Dit is een grote mentale valkuil die getuigt van gebrek aan respect voor jezelf en weinig realiteitszin. Het nadeel van Te Grote Ambities is nu eenmaal dat het Te Grote Ambities zijn: de kans is groot dat je ze niet waarmaakt. En in plaats van daar vrede mee te hebben en een zekere mate van nuchterheid te behouden tijdens onze dappere pogingen, voelen veel mensen zich eerder kansloze mislukkelingen na het niet behalen van hun doelen. Het is het wrange bijeffect van een maatschappij waarin het credo ‘Je kunt álles bereiken wat je wilt!’ heilig wordt beschouwd: we houden onszelf continu voor de gek.
Maar dat hóeft helemaal niet.
Het leven heeft genoeg ruimte voor heel veel mensen met heel veel verschillende talenten. Ook als ze niet fotogeniek zijn of jaloezie opwekken in anderen. Ook als ze het niet per se leuk doen op Instagram of eindeloos gedeeld worden op Facebook. En ook als ze gewoon normaal zijn, zoals jij, en zoals ik. Het gaat er uiteindelijk om dat je doet waar JIJ gelukkig van wordt, en wat JOU motiveert. Het idee dat je favoriete bezigheden vooral iets moeten zijn waar je mensen mee imponeert, is een recept voor mislukking. Want als de motivatie niet direct vanuit jou komt, streef je een waanbeeld na, en dat houd je gewoon niet vol.
Ik heb het al eerder met je over zelfliefde gehad, en dit is een van de mooiste en meest dankbare gebieden om dat te cultiveren. Probeer jezelf niet te spiegelen in het glinsterende succes van anderen, en vergeet het ondermijnende en oppervlakkige idee dat je indruk moet maken. Het succes van doen wat écht bij je past zit ‘m in de activiteit zélf, in hoe je je heerlijk kunt verliezen in wat jij fijn vindt, en níet in hoe leuk het eruitziet op facebook.
Zelfs duizenden likes zullen je nooit wezenlijk tevreden maken als je ze hebt gekregen voor iets dat eigenlijk niet bij je past. Zelfs als de halve wereld denkt dat je het helemaal gemaakt hebt, voelt het voor jou leeg en armoeiig als het niet uit je tenen kwam. Dat kun je niet faken. Niet voor jezelf.
En weet je wat het bizarre is (en een prettige bonus)? Als je doet waar je écht gelukkig van wordt en wat je écht verrijkt, is er een aardige kans dat je alsnog bewondering en lof zult oogsten. Want niets is zo aantrekkelijk als iemand die eigenwijs zijn hart volgt.
Doen!
