Op de begraafplaats zag ik overal vogelveertjes liggen. Gewone veertjes en donsveertjes, alsof ze toevallig verloren waren door een vogel die z’n huis opruimde. Ik vond ze lief, die veertjes, en het had wel iets om er een paar op het graf van mijn vader te leggen. Maar ook buiten de begraafplaats, viel het op: er lagen veertjes op straat.
Gevalletje toeval: thuis sloeg ik ’De 22 levenslessen die we kunnen leren van vogels’ open en het allereerste hoofdstuk gaat meteen over vogels in de rui. Dat is voor veel vogels dus kennelijk nú. Na de broedperiode, voor hun vertrek naar warmere oorden, verliezen vogels een deel van hun veren, om er nieuwe voor terug te krijgen. Ze zijn een tijdje ‘in de rui’, en omdat ze met dat verfomfaaide verenkleed lastig kunnen vliegen en dus kwetsbaar zijn, houden ze zich gedeisd.
Accepteren dat je kwetsbaar bent
Ze accepteren dat ze kwetsbaar zijn, en daar kunnen we wat van leren, zeggen vogelkenners Philippe Dubois en Élise Rousseau in dit boek. Want het is helemaal geen gek idee om af en toe van kleed of van gedaante te wisselen, bijvoorbeeld bij bepaalde belangrijke gelegenheden, zoals liefdesverdriet, rouw, ontslag of een verhuizing.
Soms doen we het ook wel, bijvoorbeeld als we in een ingrijpende periode ineens een heel nieuw kapsel nemen. Of het huis opnieuw inrichten, of nieuwe kleren kopen. Maar eigenlijk heel zelden. We horen, zeggen Dubois en Rousseau, te vaak ‘dat het leven doorgaat’, dat er voor een verloren geliefde ‘zo tien anderen’ zijn.
Vandaar die levensles van vogels: neem af en toe de tijd om ‘in de rui’ te gaan. ‘Gun jezelf af en toe een rustperiode, een eclipskleed voor de grote en kleine momenten, zodat je daarna sterker en mooier terug kunt komen.’
Een kleine filosofie van de vogel
’De 22 levenslessen die we van vogels ons leren’ – ik bleef even hangen op de titel van dit boek, want de afgelopen tijd zag ik ook al levenslessen van katten en de wijsheid van wolven voorbijkomen (over wat je hond kan leren ligt er ook nog een boek op de stapel). What’s next?
Aan de andere kant: die boeken zijn niet voor niets populair. Het lijkt erop dat we de natuur opnieuw aan het ontdekken zijn als tegenwicht tegen een hectisch leven waarin schermen bijna alles lijken te bepalen. Terecht, want natuur is goed voor je, daarover schreven we al eerder.
’Als we van vogels maar één les zouden hoeven leren, zou het zeker deze zijn: kom weer in contact met de natuur voor een leven met veel meer sensaties en verrassingen,’ schrijven Dubois en Rousseau. ’Zodra we de poëzie in ons leven toelaten, zeggen we de monotonie vaarwel.’
Schoonheid van alledag
Enfin, het boek staat vol met levenslessen van vogels, over moed, liefhebben (tortelduifjes!) en reisplezier (trekvogels!). Alles bij elkaar is het een soort handleiding om de vogel als inspiratiebron te nemen voor een rijker leven. Hoe je dat precies doet? Simpel: door je zintuigen gebruiken. Kijk naar een vogel die zweeft tussen twee bomen. Luister naar het koeren van een duif.
En raap zo’n veertje op, als je het op de grond ziet liggen. Om je eraan te herinneren dat je, ook al doe je er stoer over, misschien óók even in de rui bent. En ook omdat het iets ontroerends heeft, zo’n zware steen, met daarop zo’n licht vogelveertje. Het is een vorm van poëzie, misschien.
Meer lezen
- Philippe J. Dubois en Élise Rousseau, ‘De 22 levenslessen die vogels ons leren. Over moed, reisplezier, liefhebben, kwetsbaarheid…’ (Kosmos Uitgevers).
- Hier lees je meer over wanneer en waarom vogels in de rui zijn.
En ook…
- 9 Dingen waar je héél blij van wordt als je van vogels houdt.
- Dit stukje over trekvogels, een spreeuwenballet én een wetenschapper die onverwacht ganzenvader werd.
- Versier je scherm met veren.
