Yogi en mysticus Sadhguru groeide in korte tijd uit tot een soort wereldster, met miljoenen volgers, miljoenen views en een enorm leger van vrijwilligers die overal in de wereld hun best doen om zijn wijsheid door te geven. Inez van Oord sprak met hem na een seminar in Londen.
Sadhguru is een verhalenverteller. Zijn lezingen begint hij vaak met een anekdote. Wijsheid, inzichten, gemarineerd in vertellingen. “Stel dat je in deze hal bent geboren en je weet niet beter dan dat deze hal jouw levensruimte is. Op een dag ontmoeten wij elkaar en geef ik je een sleutel. Je hebt geen idee wat het is, je hebt nog nooit zo’n voorwerp gezien. Je moet de sleutel leren kennen om een nieuwe wereld te kunnen openen. Ik wil je graag de sleutels geven, het gereedschap voor een bevrijd en gelukkig leven. Ik geef je geen God, geen religie, geen filosofie, geen moraal, wetten of regels, geen onzin, geen geloof, maar een gebruiksaanwijzing om optimaal mens te zijn.”
Man met een missie
De toon is gezet. Sadhguru heeft een missie, dat is helder. Hij wil de wereld duidelijk maken dat er weinig van werkelijke waarde te vinden is buiten jezelf. “Dat is de dwaasheid van de mens, van dit moment. De bron van alle ervaringen bevindt zich in ons. Alles wat je meemaakt, ervaar je tenslotte in jezelf. Pijn, plezier, geluk, genot, kwelling, het gebeurt allemaal vanbinnen. Alle ervaringen zijn voor honderd procent door jezelf gecreëerd. Je gedachten, je emoties – alles is zelfgemaakt. Dus de oplossing voor alle problemen moet je niet zoeken buiten jezelf, maar vinden in jezelf.” Zoals hij het in het Engels zegt, klinkt dat nog veel pakkender: The only way out is in. “Die kennis, die ervaringen, geven je de macht over jezelf terug. We hebben niet geïnvesteerd in de ‘binnenkant’ en nu vragen we ons af waarom zoveel mensen problemen hebben. Mijn advies: Word de baas over je gedachten, over je emoties en over je lijf. Organize yourself!”
Stoned van het leven
Hij noemt zijn programma Inner Engineering een scholing om de baas te worden over je leven, gebaseerd op verschillende wijsheidstradities. Het gaat bij hem om de techniek hoe je innerlijk welzijn voor elkaar krijgt en hoe je de onbegrensdheid van je eigen wezen kunt ervaren. Als we ons daar bewust van worden hebben we volgens Sadhguru geen externe middelen meer nodig die ons gelukkig maken.
“We hebben alle stofjes voor geluk en vrede in huis, in ons eigen organisme. (Lachend) Ik ben eigenlijk altijd een beetje stoned. Kijk maar naar mijn ogen.”
Hij oogt inderdaad verrukkelijk ontspannen, maar zijn blik lijkt in de verste verte niet op die van een toerist in een Amsterdamse coffeeshop. Dus stoned? Nou nee. Life stoned is misschien een betere verwoording.
Leven is zijn favoriete woord, het komt voortdurend terug. Niet zomaar je leven leven, maar begrijpen wat leven ís. Dat is een van zijn belangrijkste boodschappen. Als je het leven niet in zijn grootsheid en veelzijdigheid hebt verkend, maar je beperkt tot ‘ik ben mijn mind’ of ‘ik ben mijn lichaam’ (“Dat elke dag een paar stappen richting je graf loopt”, en hij grinnikt hier weer bij) dan mis je de andere dimensies van het mens-zijn.
Zandloper
“Stel jezelf de vraag: Hoe diep wil ik leven? Ben je je bewust van je leven, of ervaar je maar één aspect? Sommige mensen zijn al dood tijdens hun leven. Om het nog duidelijker te maken zou iedereen een grote zandloper in huis moeten hebben. Een zandloper die jouw leven weergeeft. Je weet natuurlijk nooit wanneer het stopt, maar laten we zeggen dat we ongeveer 85 jaar oud worden. Een klok aan de muur tikt ook wel door, maar dan ervaar je de tijd anders. Een zandloper is representatiever, je ziet hoeveel ‘zand’ er nog voor jou over is. En stel jezelf die vraag: Hoe levend ben ik? Stel dat je even vergeten bent hoe het volle leven eruit kan zien, kijk dan naar de jeugd, een voorbeeld van high energy! Okay, alles gebeurt een beetje overdreven en groter dan wij denken dat nodig is, maar jonge mensen staan veel dichter bij het leven dan wij en verstoppen zich nog niet achter gedachten en emoties. Wij willen toch gelukkig zijn? Mijn advies: kijk naar kinderen, dan zie je meer geluk en blijdschap dan als je naar ouderen kijkt. Dus wie zou onze consultant moeten zijn, onze consultant voor het leven? Dat is overduidelijk!”
Kijken naar kinderen
Kinderen zijn ons voorbeeld… Oh, en ik wilde hem net vragen hoe het komt dat zoveel kinderen ongelukkig zijn, depressief, hun draai niet kunnen vinden, dat levendige – wat hij net noemde – soms al kwijt zijn?
“Dat komt omdat we er baby’s van maken, ze hebben niet geleerd verantwoordelijkheid te nemen. Er is intelligentie in elk kind. Je kunt belangrijke beslissingen in hun handen leggen. Ik heb mijn dochter na het overlijden van mijn vrouw alleen opgevoed en ik gaf haar als oefening het beheer over een deel van mijn inkomen, zodat ze al vroeg kon leren wat alles kost, wat we nodig hadden. En ik vroeg haar om raad. De helft van de tijd werd het niks, maar soms kwam ze met iets briljants. Stel vragen aan kinderen. De meeste mensen geven hun kind die kans niet, omdat ze het als een lief, hulpeloos wezen zien. Wil je dat? Neem dan een hond, of koop een speelgoedje voor jezelf. Wees je ervan bewust dat je kinderen niet alleen fysiek groeien, maar dat ook hun potentie om een mens te worden groeit. Wij voeden op via allerlei regels en restricties. Is dat de manier om het leven te controleren? Nee, verantwoordelijkheid is de oplossing. Kinderen zijn niet van jou. Een ander leven is niet jouw bezit.” (Een liefde ook niet, zegt hij er nog even en passant bij.) “Een ander leven heeft gekozen om met jou te zijn. Ze komen door jou, maar ze zijn niet van jou. Een kind is als een goede vriend. Als je kind een probleem heeft, zou het jou moeten raadplegen, maar als jij je bazig gedraagt en het gevoel geeft dat je hun ‘eigenaar’ bent… dan zoeken ze hun antwoorden op straat. Word hun beste vriend en adopteer hun levendigheid!”
Tekst: Inez van Oord
Dit is een artikel uit Happinez 6-2019. Hier bestel je deze Happinez.
Meer Happinez?
- Honjok: zo word je een goede vriend voor jezelf
- Waarom pijn onvermijdelijk is, maar lijden niet
- Je eigen emoties kennen – waarom dat zo belangrijk is
