Barry Atsma heeft zijn prijzenkast goed weggewerkt. Zijn carrière verloopt naar verwachting en ook het vaderschap vindt hij nóg mooier dan hij op voorhand had bedacht. Naast succesvol acteur en vader, houdt hij zich bezig met zijn persoonlijke groei, want zo eenvoudig als het hem nu afgaat, is het voor hem niet altijd geweest.
Barry is succesvol en lijkt het goed voor elkaar te hebben. Waar zit zijn donkerdere kant?
“Ik ben heel fanatiek en kan behoorlijk drammerig zijn. Ik ben vrij adrenaline-gestuurd, schiet veelal in de yang. Ik kan heel hard werken en mijn best doen. Als dingen niet kloppen, dan ben ik vrij heftig en kan ik heel direct zijn. De afgelopen jaren ben ik steeds meer geland. Ik ben met yoga begonnen, dat vind ik heel bijzonder. Ik ben ook meer rust gaan zoeken en mediteer om te luisteren naar wat er in mezelf speelt. Soms ben ik zó druk in mijn hoofd. Vooral ’s nachts, dan kan er in mijn hoofd van alles door elkaar heen lopen. Met mijn dochter Bobbi ervaar ik op een natuurlijke manier veel meditatieve momenten. Dat is zo’n grote liefde. Toen ik heel lang geleden een keer een xtc-pilletje slikte heb ik gezien dat iedereen een grote kern van licht en liefde in zijn borstkast draagt. Misschien was het de chemie van het pilletje, maar dat beeld komt nog vaak bij me langs.”
Heeft hij veel geleerd van zijn echtscheiding een aantal jaren geleden?
“Dat was destijds wel heftig. Ik heb echt moeten leren en loslaten dat ik niet altijd gelijk heb. Mijn ex en ik vonden allebei dat we gelijk hadden en verweten elkaar van alles. Toen zijn we samen in therapie gegaan, want we wilden niet dat onze dochters er de dupe van zouden worden. Dat heeft toen goed geholpen. Nu is het allemaal verwerkt en zijn we helemaal okay met elkaar. Ze is nu echt een vriendin. We zijn een xl-familie.”
Waar gaat het hem nou echt om in het leven?
“Verbondenheid. Je verbonden voelen met je familie en collega’s. Met elkaar lachen. Of juist verdriet hebben. Begrafenissen zijn daarom ook vaak heel wezenlijk. Het is een verbondenheid die mensen ook in een kerk kunnen zoeken. Wanneer je dat regelmatig voelt in je leven, dan ben je op je plek. Want laten we even uitzoomen: er is een zwarte massa, het heelal, en daarin hangt een bolletje en daarop zijn zeeën en bossen te vinden. Het is er allemaal prachtig en dan maken al die mensen ruzie met elkaar. Maar we zijn gewoon datzelfde volkje. We zijn als miertjes op een hoopje en we moeten het met elkaar doen. En we zullen met elkaar goed moeten nadenken over hoe we deze aarde leefbaar houden. Want het is een wonder dat we zijn ontstaan. Dat er bomen zijn is een wonder, de oceanen met al dat leven, al die soorten prachtige vissen daar beneden… Het leven is een groot wonder. Ik vind het steeds mooier worden.”
Dit artikel is ingekort en komt uit Happinez 8-2019. Verder lezen? Bestel ‘m hier.
Tekst: Julika Marijn
Beeld: fotografie: Pieter Pennings, visagie: Carmen Gonzalez
Meer Happinez?
- Voel je direct beter met deze oefeningen in dankbaarheid
- Wat we van goden en godinnen kunnen leren
- Human design’s innerlijke autoriteit: hoe maak jij keuzes?
