In een ‘troostrelatie’ is verdriet onvermijdelijk. Maar ondanks de pijn, is de reboundrol volgens Marnix eigenlijk heel bijzonder en waardevol. Als tijdelijke wederhelft gaf je iemand namelijk het broodnodige gereedschap om zichzelf te repareren.
Vandaag wil ik het even met jullie over rebounds hebben. De rol van dubieuze wegwerpwederhelft die zo enorm verwarrend kan zijn, maar evengoed heel leerzaam is.
In de periode dat de laatste vrouw op wie ik verliefd was de wonden van haar recent verbrijzelde relatie likte en door alle fases van rouw ging, was ik er wanneer ze me nodig had. Een appje of mailtje was genoeg om me te laten opdraven en mijn schouder, wijze woorden, grappen of uitbundige seks aan te bieden. Het was in zekere zin vooral eenrichtingsverkeer, waarbij ik grenzeloos gaf en zij gretig ontving. Dat laatste klinkt wellicht egocentrisch, maar laten we het klassieke beeld even loslaten.
Laten we het eens positief bekijken.
De reboundpositie is eigenlijk heel bijzonder en waardevol. Het is veel complexer dan een relatie met iemand die lekker in z’n vel zit, en op een vreemde manier ook een stuk dankbaarder. Want als jij de reboundhelft bent, de trap omhoog, geef je een onschatbaar cadeau. En ook al voelt het misschien anders; ik denk niet dat iemand een ander bewust gebruikt om er weer bovenop te krabbelen, in elk geval niet om te beschadigen. De tijdelijke hij/zij vervult simpelweg een sterke biologische behoefte aan waardering en erkenning bij de geknakte partij; hij of zij is het medicijn dat de wonden sneller doet helen.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
Ik bleek het sterkst mogelijke spul dat er verkrijgbaar was om te helpen met de barsten in haar hart. Twee-componenten liefdeslijm. Ik gaf haar de ruimte haar zelfvertrouwen terug te vinden. Leerde haar weer in zichzelf geloven (een relatiebreuk kan nu eenmaal genadeloos inhakken op je zelfbeeld). En ik liet haar keer op keer op keer weten dat ze in de kern echt helemaal perfect was, en haar ex vooral een blinde, gevoelloze hufter.
Ja, eerlijk is eerlijk, het doet pijn als de persoon voor wie je zo liefdevol gezorgd hebt en klaar stond, op een dag ineens sterk genoeg blijkt om weer open en vrolijk om zich heen te kijken, en vrijwel meteen verliefd wordt op een ander. Dus ik ben een tijd boos geweest. Ik was teleurgesteld, verdrietig en verbolgen. En het maakte me eventjes heel onzeker en gefrustreerd. Het idee dat ik zelf had meegebouwd aan haar hernieuwde autonome positie, die het einde betekende van wat wij hadden, was lastig te accepteren. Maar het meest confronterende van dat hele reboundgebeuren is misschien wel dat je je achteraf realiseert dat het bij voorbaat een gelopen koers was. De kans op een langdurige, bloeiende en gezonde relatie is er letterlijk nooit geweest. Je was het lapmiddel, de bezemwagen. De olijke hofnar, zelfs, die de zaak mocht opvrolijken. En het had nooit meer dan dat kunnen worden. Een dergelijke wetenschap hakt er genadeloos in.
Toen wat we hadden voorbij was (het was in meerdere opzichten trouwens heel mooi en bijzonder, laat dat vooral duidelijk zijn), had ik hetzelfde kunnen doen als zij: een tijdelijke vervanging zoeken. Iemand die me weer kon laten voelen dat ik ertoe doe en er mag zijn. Ik had meteen op zoek kunnen gaan naar een begripvolle springplank richting volgende échte relatie. En ik had mijn danig gekwetste mannelijkheid doodeenvoudig kunnen opkrikken door een of tien weinig om het lijf hebbende seksuele relaties aan te gaan. Maar dat gebeurde niet. Ik deed het niet. En misschien kón ik het niet eens.
Op de een of andere manier wist ik kennelijk meteen dat ik het nooit buiten mezelf zal vinden. Het idee om de periode van rouw en onbegrip dicht te smeren met iets (v)luchtigs, sprak me gewoon niet aan, op het allerdiepste niveau. Het was duidelijk tijd om dicht bij de basis te blijven, tijd om niet te vluchten in de warme aandacht van een ander, maar mijn onzekerheden zonder hulp of afleiding te lijf te gaan. En zo gebruikte ik de periode nadat er van mij gebruik was gemaakt om mezelf weer beter te leren kennen.
Als je het zo bekijkt, kreeg ik zelf ook een cadeau.
