Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Verscheurd:
Lieve Dot,
Al sinds mijn pubertijd wist ik dat mijn missie in dit leven het moederschap was. Ik trouwde op 21-jarige leeftijd, kreeg binnen drie jaar twee prachtige dochters en was gelukkig. Maar de vader van mijn kinderen bleek niet mijn Grote Liefde.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
Ik ontmoette hem vlak na mijn zeventiende verjaardag. Maar ik werd niet alleen verliefd op hem, maar ook op een van zijn vrienden. Ook die liefde was wederzijds. Destijds hebben we die liefde niet naar elkaar toe uitgesproken, maar we waren ons er allebei wel zeer van bewust. Pas toen ik na zestien jaar huwelijk ging scheiden durfde hij me te bekennen wat hij (nog steeds) voor me voelde. En die gevoelens waren wederzijds. We begonnen een relatie. Maar omdat hij nog wél getrouwd was bleef dat een geheime relatie, hoewel mijn vrienden en dochters er wel van wisten.
Na twee jaar besloten we dat het tijd was voor ons. Hij ging het zijn vrouw vertellen zodat wij samen écht konden beginnen. Maar dat liep anders dan ik had gedacht. Hij het vertelde haar, maar hij voelde dat hij zijn gezin niet kon verlaten. Hoezeer ik er ook van overtuigd was dat hij en ik zowel voor mijn dochters als voor zijn twee nog jonge kinderen een veilige haven, een warm gezin en een thuis zouden kunnen zijn. Vlak na mijn veertigste verjaardag liet hij me in de steek. Hij koos ervoor om een gezin te blijven met haar, om hun relatie een nieuwe kans te geven. Het brak mijn hart. Niet zomaar gebroken, ik was echt helemaal stuk. Het heeft me drie jaar gekost om er weer helemaal bovenop te raken.
Na drie jaar ontmoette ik een nieuwe liefde. Deze man voelde meteen zo goed, we passen zo ontzettend goed samen. Na een half jaar besloten we te gaan samenwonen en weer een half jaar later vroeg hij me ten huwelijk. Mijn antwoord was een resoluut ja. Inmiddels zijn we vijf jaar heel gelukkig getrouwd. Ik heb drie stiefkinderen zodat ik mijn moedergevoelens samen met hem nog een keer vorm kan geven.
We hebben samen een bedrijfje opgezet waar we allebei fulltime en met succes in werken. Alles in ons huwelijk klopt. Op één ding na. Al die jaren bleef ik contact houden met mijn grote liefde, want dat hij dat is, daar ben ik inmiddels zeker van. In het begin was dat sporadisch, soms hoorden we maandenlang niets van elkaar. Maar sinds vorig jaar is het contact weer langzaamaan intenser geworden, momenteel hebben we dagelijks contact via WhatsApp of mail. Hij en zijn vrouw hebben naar elkaar uitgesproken dat hun huwelijk voorbij is, maar dat ze toch nog, voor even, samen een gezin willen blijven voor de kinderen. Hun oudste is onlangs achttien geworden.
Mijn man heeft geen weet van dit verhaal, weet niet van het contact en zo voel ik me dus regelmatig verscheurd en een verrader. Ik wil mijn Grote Liefde niet nogmaals verliezen, word bij voorbaat gek bij de gedachte aan hem met een ander als hij toch bij haar weggaat. Hij zegt dat hij op me zal blijven wachten en dat hij me nooit meer zoveel pijn zal doen als acht jaar geleden. Dat hij het zelfs zou begrijpen als ik die stap niet neem, en dat hij me nooit onder druk zal zetten, hoezeer hij ook verlangt naar ons samen zijn.
Ik wil hem niet kwijt, maar ik wil ook mijn man geen pijn doen. Mijn hart breekt al haast bij de gedachte hem te verlaten. Lieve Dot, deze twee liefdes in mijn leven gaan niet samen. Maar ik houd oprecht en zielsveel van allebei. Allebei “mijn mannen” geloven dat wij samen oud gaan worden en ik, ik kan het me met allebei zo goed voorstellen. Mijn grote wens is op een dag echt samen te zijn met mijn Grote Liefde, omdat ik weet dat hij en ik samen horen. Maar hoe kan ik daar een goed huwelijk en een succesvolle onderneming voor aan de kant zetten?
Hoe kan ik iemand van wie ik zoveel houd zoveel pijn doen? Elke dag heb ik het gevoel dat ik nu echt moet kiezen. De ene dag kies ik voor mijn man en het heerlijke leven wat we hebben, de volgende dag kies ik voor mijn Grote Liefde en geef ik mijn leven zoals het nu is op.
Hoe weet ik welke keuze ik moet maken om uiteindelijk het gelukkigst te worden? En hoe doe ik dat zonder iemand pijn te doen?
Liefs,
Verscheurd
______________________________
Lieve Verscheurd,
Zoals je wellicht van mij weet ben ik een liefhebber van realiteit. Ik geloof in haar onverwoestbare, haast magische veiligheid. Ik ben niet tot dit geloof gekomen door diepe inzichten of spirituele ervaringen. Het zijn mijn rondzwervingen in het land van Hoe-Het-Moet/Had/Zou/Kunnen-Zijn die uiteindelijk zo’n pijn doen dat ze me tegen de klippen van Hoe-Het-Is op doen klauteren.
Het is dus ook realisme wat ik jou wens, lieve Verscheurd. Misschien kan ik iets zeggen dat je uit de nauwe kloof trekt waar je jezelf in hebt gepiekerd.
Jezelf ontslaan van de taak om de juiste keuze te maken en niemand pijn te doen lijkt me een goed begin. Waarschijnlijk is er geen één juiste keuze. Je bezit, net als iedereen die haar levensverhaal schrijft, het vermogen om de keuze die je maakt achteráf juist te maken. Ten tweede lijkt me je wens om niemand pijn te doen een gepasseerd station. Jíj lijdt namelijk al onder deze situatie. En je hebt niet in de hand of de toekomstmuziek de mannen in je leven zal pijnigen. Dat is bovendien op dat hele fundamentele niveau waar je maar met genadevolle vlagen je vinger op legt, niet jouw verantwoordelijkheid.
Ik raad je aan je WhatsApp even met rust te laten en bovenstaande tot je door te laten dringen. Hoe dieper je de realiteit van dit moment in je leven kunt later voelen, des te meer ruimte je krijgt – en hoe meer grip op je situatie. Pas de panique en pas op de plaats.
Terwijl je een dag, een seizoen of misschien wel de rest van je leven zo doorbrengt, bied ik je een paar gedachten aan om te overwegen. Allereerst iets over de ‘Grote Liefde’ vertakking. Soms denk ik wel eens dat deze liefdes zo groot kunnen groeien omdat ze niet onderhevig zijn aan het snoeiwerk van de dagelijkse realiteit. Vergis je niet, lieve Verscheurd; het verhaal van jullie Grote Liefde laden jullie al decennia met de stroom van onmogelijk. Het is een Magnum opus geworden. Misschien kun je je niet eens meer voorstellen wie je bent zonder dit liefdesverhaal.
Vaak blijven Grote Liefdes groot door ze niet uit te leven. Dit kan totaal onbevredigend voor je klinken, lieve Verscheurd, maar ik wil het je toch ter overweging geven. Ik raad je aan diep te duiken in de talloze smaken en manieren en tijden waarin liefde beschikbaar is. Je kunt dan zelfs je overtuiging dat deze twee liefdes niet samen gaan in je leven aan de kaak stellen.
Je hebt namelijk een enorme hoeveelheid liefde in je leven, lieve Verscheurd. Met beide kun je oud worden – elk op een andere manier. En je zult kiezen wat je kiest, daar kan ik geen zinnig woord over zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dit: als je wat ruimte in kunt bouwen om te voelen wat er ís, in plaats van wat er zou moeten zijn, is het mogelijk dat dingen helder worden. Die helderheid kun je versterken door je daden rondom de situatie ook helder te maken. Zo is je echtgenoot inlichten een hele eenvoudige manier om jezelf minder verscheurd te voelen, lieve Verscheurd. Niet makkelijk en zeker niet pijnloos, maar wel helder. En daardoor liefdevol.
Die magische realiteit waarmee ik begon ligt niet kant-en-klaar buiten jezelf te wachten. Die maak je, als een pad waar je telkens een volgende steen voor legt. Focus je minder op ‘de juiste keuze’ als ongewis einddoel, en meer op het moedig leggen van de ene liefdevolle steen na de ander, lieve Verscheurd. Dat is wat je zal helen.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Klim in je pen, en wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
