Keuzevrijheid
De gedachte dat we voor grote veranderingen klaar moeten zijn is typerend voor de tijd waarin we leven. We worden geconfronteerd met heel veel keuzes, veel meer dan onze grootouders hoefden te maken. We kunnen kiezen wat voor werk we willen doen. Met wie we om willen gaan. Of we alleen willen leven of samen, en met wie. Of we kinderen willen krijgen (mits dat lukt), en wanneer: op ons twintigste, of op ons vijfendertigste.
Die grote keuzevrijheid zorgt ervoor dat we gewend zijn uitgebreid na te denken over wat we willen in het leven. Ontzettend fijn natuurlijk, dat we de ruimte hebben om te bepalen wie we zijn en welke kant we op willen. Maar het kan ook verlammen. Als je verwacht dat voor elke beslissing het Juiste Moment zich –poef!- als een klein wonder aandient, dan kun je lang wachten.
Er klaar voor zijn bestaat niet
Want soms wéét je het gewoon niet en blijf je maar twijfelen. En soms zijn we stiekem wèl klaar, maar vertrouwen we onszelf niet. Wat als het misgaat? Wat als we de verkeerde keuze maken? ‘Ik ben er nog niet klaar voor’ kan een reden zijn om nog niet te hoeven, om uit te blijven stellen.
De Britse acteur en komiek Hugh Laurie (Dr. Gregory House uit de gelijknamige serie) zei het mooi: ‘Het is iets vreselijks, vind ik, om te wachten tot je ergens klaar voor bent. Ik heb het idee dat niemand ooit ergens klaar voor is. Er klaar voor zijn bestaat niet. Er is alleen het nu, en je kunt het net zo goed nu doen. Want over het algemeen geldt: now is just as good a time as any.’
Dus kies. Misschien ga je op je gezicht, dat zou zomaar kunnen. Maar dan heb je altijd iets gewonnen: je weet meer dan toen je nog twijfelde. Je weet dat je de eerste stap gezet hebt, dat je durft. Als er iets is dat je verder brengt, dan is het dóen, in plaats van wachten.
