Dit zijn de films die je moet zien op het IFFR 2018

Deze films moet je gezien hebben.

Als de eerste maand van het jaar bijna voorbij is, merk je vaak nog dat de ‘gemoedstemperatuur’ nog altijd verre van positief is. Het is dan weliswaar minder vroeg donker, maar waar blijft het (zon)licht nou? Karakteristiek lichtpunt voor deze periode is het IFFR (International Film Festival Rotterdam), en van waaruit je naar zonnige oorden kunt snellen. Zoals naar de plekken uit onderstaande filmtips. Ter inspiratie is dit keer gekozen voor drie sterke debuten van vrouwen en twee aparte verhalen van regisseurs met een duidelijk signatuur. Tot ziens in Rotterdam! 

Ella und Nell

Na elkaar lang niet te hebben gezien, besluiten twee veertigplus hartsvriendinnen om samen te gaan wandelen door het Elbezandsteengebergte, in het grensgebied tussen Duitsland en Tsjechië. Goed gemutst struinen ze door het bos, waarbij al snel opvalt dat Ella schrikt van elk onverwacht geluid, al is het kraken van een tak. Bovendien blijft ze in contact met de buitenwereld, want haar mobieltje gaat niet uit. Nell, daarentegen, is spiritueler ingesteld en geniet van de omringende natuur. Hun levens zijn in verschillende richtingen gegaan: Ella heeft een gezin en denkt erover een detective te gaan schrijven, Nell is alleen en promoveert binnenkort. Het wandelweekend zou hun dichter bij elkaar moeten brengen, maar halverwege komen de wederzijdse, lang verborgen ergernissen toch naar boven.

Ingetogen debuut van filmmaker Aline Chukwuedo overtuigt dankzij de gedetailleerde blik op de gedragingen van de hoofdpersonages. Extra reliëf krijgen die omdat er verder alleen het geluid van het bos te horen is; zodanig dat het juist dankzij zijn vredige rust niet alleen de onmin tussen de vriendinnen openbaart, maar hen ook uitdaagt tot een verzoening te komen. 

The Return

In het Koroot guesthouse bij Seoul logeren in het buitenland opgegroeide adoptiekinderen. Van hieruit bezoeken zij hun teruggevonden familieleden of starten zij de zoektocht naar hun natuurlijke vader of moeder. In openhartige gesprekken met elkaar blijkt regelmatig, dat het weerzien met de Koreaanse familie over hobbels gaat. Zo ook voor Karoline uit Denemarken, die haar natuurlijke moeder zoekt. Thomas, eveneens uit Denemarken afkomstig, staat haar bij, want het adoptiebureau werkt niet echt mee.

Gebaseerd op de eigen ervaringen van filmmaker Malene Choi Jensen en die van andere geadopteerde Koreanen laat zij de twee gezichten van haar geboorteland zien: fraai en verstild zijn de beelden van de plekken die zij bezoekt, zo mogelijk bezien vanachter een roze bril, maar des te pijnlijker zijn de uitkomsten van zowel haar als Thomas’ zoektocht; vanachter de schone façade duikt dan het Koreaanse schaamtegevoel op, en die behoeft geen misprijzing maar wel mededogen. Mooi hybride debuut, waarin fictie en documentaire natuurlijk in elkaar overvloeien. 

The Song of Scorpions

Volgens gebruik in de Thar woestijn, in de staat Rajasthan, kan degene die door een schorpioenbeet is getroffen alleen genezen via de speciale zang van een medicijnvrouw. Zubaida is zo’n vrouw, haar levenslustige kleindochter Nooran leert het vak van haar. Noorans stem heelt niet alleen, maar beroert eveneens het hart van kamelenhandelaar Adam. Al meer dan een jaar loopt hij achter haar aan, maar Nooran, die hem stiekem best leuk vindt, geeft niet toe. Haar zorgeloze leven verandert als zij op een avond belaagd wordt door een vreemde man, en haar grootmoeder ook nog verdwenen is. Adam ziet zijn kans schoon en het lukt hem Nooran tot zijn vrouw te nemen. De sprankelende Nooran heeft echter plaatsgemaakt voor een robotachtig persoon, wiens ziel ontnomen is. Paradoxaal brengt het toevallige weerzien met haar belager later Nooran niet alleen verlichting, maar zet haar ook aan om haar leven weer op te pakken.

Onweerstaanbaar zijn de gele en oranje woestijnvlaktes. Hun eindeloosheid oogt rustgevend en meditatief, maar herbergt vooral vele geheimen. Eén geheim voert naar een verrassende twist in de liefde. Een dramatische ingreep waarvan je begrijpt, waarom steracteurs als Irrfan Khan (Adam, ‘Life Of Pie’, ‘The Lunchbox’) en Golshifteh Farahani (Nooran, ‘Paterson’, ‘About Elly’) zich aan deze bijzondere film hebben verbonden.

An Impossibly Small Object

De fotograaf (filmmaker David Verbeek zelf) heeft een foto van een verlichte vlindervlieger geschoten, met daarachter het zachte weerschijnsel van een meisje. Een intrigerend beeld, dat de start van een serie moet worden. Helaas kan hij zijn potentiële subsidiegevers niet overtuigen van het belang van zijn project, want eigenlijk weet hij die ook niet; de foto is in feite intuïtief geschoten. Daarop verschuift de setting van de film naar die van het-verhaal-achter-de-foto, en dan blijkt dat het leven van het achtjarige meisje uit Taipeh veel raakvlakken te vertonen met die van de fotograaf. Wellicht heeft zijn onderbewuste hun connectie gesnapt?

Stijlvol geschoten film, vol bespiegelingen over Verbeeks altijd aanwezige thema van de obsessie. Eén die aanvankelijk al het ‘licht’ van het bestaan van de fotograaf opzuigt, maar langzaamaan ook de aanzet geeft tot een duidelijke bestemming.

Ordinary Time

Niet altijd hoeft een film spectaculair of pakkend zijn om te bekoren. Het kan ook om het gewone leven gaan; zeker zoals in dit fijne, observerende filmdebuut van Susana Nobre is gebeurd. Op kalme wijze schotelt ze ons schetsen uit het dagelijkse bestaan van Marta en haar man Pedro voor, na de geboorte van hun lieve dochter Clara. Ze wonen iets te klein in Lissabon, maar hebben daar voorlopig geen moeite mee. Eerst maar concentreren op de omgang met en verzorging van hun kleine wereldwonder. De buitenwereld meldt zich spoedig: familie en bekenden komen op bezoek en via hun verhalen over kinderen en opvoeden maken de jonge ouders kennis met diverse facetten van het ouderschap. En tegen het einde van Marta’s zwangerschapsverlof weten zij en Pedro zich aardig te redden als gezin.

Op onnadrukkelijke wijze laat de regisseur zien hoe de drie, voor baby’s in het bijzonder, opvoedkundige R’s (regelmaat, rust, reinheid) leiden tot een mindful leven voor het hele gezin, aangezien alles om het moment draait. Als kijker ga je zo snel mee in het ritme van het gezin, en waan je je zelfs bij hen op bezoek!

Voor meer informatie en kaarten kijk je op de website van IFFR