Morgen wordt mijn jongste kindje drie. Hoe houd je de kinderverjaardag rustig, voor jezelf, voor iedereen en ook voor het milieu?
Sommige van mijn goede voornemens zijn geboren uit luiheid. Ik houd niet zo van kinderverjaardagen, namelijk. Ik houd wel erg veel van mijn kinderen en ik vind het geweldig dat ze steeds ouder worden en ik ben heel trots op ze, maar zo’n feestje is zo’n gedoe. Bovendien kun je het als ouder bijna niet goed doen en het kind dat jarig is, is toch altijd op een gegeven moment ergens verdrietig om of overprikkeld, of allebei.
Ik doe heus wel kinderfeestjes, trouwens. In de jaren dat het echt moet. De jongste is er nog te klein voor, vind ik. De oudste is er bijna overheen. Mijn oudste dochter is altijd precies in het midden van de zomervakantie jarig en dan is het makkelijk: dan koop je een taart in een Franse supermarkt en een mooie jurk, en hangen we een rij stoffen slingers aan de camper en dan is ze gelukkig.
Kringloopborden
Sommige dingen aan kinderverjaardagen vind ik wél leuk, bijvoorbeeld de familie. Of: samen zijn. Samen zijn met de mensen die we lief vinden, maar die we niet vaak genoeg zien vanwege niet passende schema’s zoals mijn broer en zijn gezin. En stiekem denk ik dat de kinderen dit ook het leukste onderdeel vinden. Welke cadeaus ze krijgen of hoe de taart eruit ziet, is vaak van ondergeschikt belang aan wie er komen. Mensen die je lief vindt samenbrengen – oké met lekker eten en misschien een glas wijn – is de beste combinatie voor eigenlijk alles.
Aan plastic bekertjes en bestek doen we natuurlijk niet. Ik heb een keer een stapel borden gekocht bij de kringloopwinkel, toen we voor een Oud en Nieuw-feestje veel mensen verwachtten. Ze waren twintig cent per stuk, en ik gebruik ze stiekem nog steeds.
Niet te veel
Dit is mijn pleidooi voor het simpel houden. Zelfs cadeaus kun je simpel houden. Dat is weleens lastig, aangezien dingen voor je kinderen kopen zelfs nog leuker is dan dingen voor jezelf. En oma’s en opa’s vinden dit ook. Maar als we eerlijk zijn, hebben de meeste kinderen al ongeveer alles.
Speelgoed is vaak gemaakt van plastic, en lelijk. Ze kijken er maar drie keer naar om – ook dingen die niet van plastic zijn. Het gaat altijd een keer kapot. En ze spelen nog steeds net zo lief met een stapel kartonnen dozen of een emmertje met water en een garde. Alsof alles wat niet ‘speelgoed’ heet of niet van hen is, vanzelfsprekend aantrekkelijker is.
Als een jarig kindje veel cadeaus krijgt, zie je ze hun aandacht langzaam verliezen. De eerste ‘Jeeee’ klinkt anders dan de tiende, die is soms bijna vermoeid. Oh, nog een. Het papier wordt achteloos eraf gescheurd. Soms niet eens naar de inhoud gekeken. ‘Zeg dankjewel!’ roept een ouder vanaf de zijlijn.
In onze familie gaat het verhaal dat ik op mijn derde verjaardag een poppenhuis kreeg. Ik was er dolgelukkig mee en keek niet meer om naar andere cadeaus. Toen mijn ouders zeiden: ‘Maar er is nog meer?’ had ik gezegd: ‘Ik heb genoeg.’
Koester het
Het is die bijzondere eigenschap die kleine kinderen nog hebben, en die we bijna allemaal kwijtraken als we ouder worden – genoegen nemen met wat er is en niet altijd verlangen naar meer. Koester het bij je kinderen, zolang het er nog is. Een verjaardag is een uitgelezen moment om voorzichtig te doen.
Lees ook Zijn je feestdagen met familie ingewikkeld? Dit is hoe je het toch overleeft.
Benieuwd naar meer artikelen over bewust ouderschap? In de nieuwe HappiKidz lees je all you need to know, of neem een abonnement zodat je ‘m als eerste in huis hebt!
