Hoe vraag je hulp, als je het even niet meer weet, of als het je gewoon niet meer lukt om alle ouderschapsballen in de lucht te houden?
Een moeder moet nogal wat, tegenwoordig. Maar als het je nou eens gewoon niét lukt om die dertig ingewikkelde traktaties, en die zindelijkheidstraining van je driejarige, plus de voetbaltraining en de fluitles, de ouderavond en zeven verse zelf gekookte maaltijden in één werkweek te proppen? Of als je wakker ligt van die kleuter die stottert, die depressieve puber of dat hooggevoelige kind dat eruit ligt in de klas? Kun je dan hulp toelaten? En hoe doe je dat?
It takes a village…
Het eerste wat je moet weten, is dat moeder zijn nooit eerder zo’n eenzame klus is geweest als nu. Want wáár is dat dorp uit het befaamde gezegde It takes a village to raise a child? Zelfs als je de luxe hebt van een partner-met-papadag die meedoet, is het managen van een gezin anno nu op alle niveaus een ongekend zware en eenzame taak: fysiek, emotioneel en mentaal.
Het tweede dat je moet weten, is dat problemen hebben normaal is. ‘Iedere moeder worstelt weleens,’ zegt Elselijn Valter-Rote, getrouwd, moeder van drie kinderen en therapeute. ‘Of het nu met een lastige peuterfase is of met een hooggevoelig kind. En het ligt lang niet altijd aan jou. Veel heb je niet in de hand; vaak speelt er iets dat maar voor een heel klein deel te maken heeft met jouw opvoeding.’
Maar hoe vraag je hulp, als je het even niet meer weet? 3 tips
1. Accepteer het antwoord
Soms, of vaak, kun je bij al dat managen en begeleiden wat hulp goed gebruiken. Maar hulp vragen is óók niet zo makkelijk. Les 1 in de hulpvraagkunde is: de ander moet ook nee mogen zeggen. Als je diep in je hart verwacht dat de ander ja zegt, en als je boos of verdrietig wordt bij een afwijzing, was je hulpvraag geen vraag maar een eis.
2. Wees zonder oordeel (ook naar jezelf toe)
Ook heel belangrijk: neem het jezelf niet kwalijk als je het lastig vindt. Hulp vragen is moeilijk. Wat je ervoor nodig hebt, is het vertrouwen dat het altijd oké is om behoeften en wensen te hebben, en tegelijkertijd acceptatie van het feit dat je het niet in de hand hebt of je ook alles krijgt wat je wenst.
Dat is ons lang niet allemaal met de paplepel ingegoten. Dus als je de moed hebt opgebracht om een andere moeder op school te vragen of jouw kind met haar mee mag en zij schudt haar hoofd, kan dat pijn doen.
3. Maak het niet te groot
Nog een punt: wacht niet te lang en maak het niet te groot. ‘Meestal zoek je pas hulp als een probleem je boven het hoofd groeit,’ zegt therapeute Elselijn Valter-Rote, ‘maar ik zou zeggen: het is nooit te laat om hulp te vragen, maar ook nooit te vroeg.’
De drie gouden regels van hulp vragen
- Accepteer gelijkmoedig een afwijzing
Ook zonder opgaaf van reden. - Wees zo concreet mogelijk
Omschrijf precies wat je behoefte is. - Uit je dankbaarheid voor gekregen hulp
Je hoeft niet evenveel terug te doen voor iemand die je heeft geholpen, maar enthousiast bedanken hoort erbij.
Meer lezen?
In Happi.Kidz ‘Kracht’ vertellen ervaren hulpologen alles over hulp bij opvoeden.
