Een ode aan alle opa’s en oma’s die op onze kinderen passen.
Naast me op de snelweg rijdt een auto, met fietsen er aan. Het zijn degelijke fietsen met kinderzitjes. Ik ben benieuwd wat voor soort mensen in de auto zitten. Ik verwacht een gezin, maar dat is het niet, zie ik als ik ze inhaal: in de auto zitten, heel duidelijk, een opa en een oma.
Dit artikel is voor jullie.
Mijn moeder heeft ook een kinderzitje op haar fiets en haar man – mijn stiefvader – ook. Ik vroeg me wel eens af of iemand zich ooit afvraagt waarom een dame van zestig-nog-iets aankomt bij een werkafspraak met een kinderzitje maar blijkbaar hebben veel dames van zestig-nog-iets dat. Dit stukje is een ode aan die mensen.
Bedankt
Namens iedereen die wel eens vergeet te bedanken: bedankt. Bedankt aan alle oma’s en opa’s die komen logeren als er een baby wordt geboren, of een huis wordt verbouwd. Die buggy’s in hun gang hebben staan alsof het de normaalste zaak van de wereld is of nieuwe kinderwagens aanschaffen zodra er een baby in de familie komt, die ze later via marktplaats onder de categorie z.g.a.n. weer verkopen. Aan alle opa’s en oma’s die honderden kilometers rijden om op te passen en dan zelf thee zetten en boterhammen smeren in plaats van dat ze die erbij krijgen. Aan alle opa’s en oma’s die hun vrije dagen opmaken aan kleinkinderen in plaats van aan het Concertgebouw, en die massageafspraken laten schieten voor kleinkinderen.
Lofzang
Dit stukje is geschreven voor alle opa’s en oma’s die kleinkinderen meenemen op korte of lange vakanties. Aan al die je ziet in speeltuinen, dierentuinen, in de duinen, in de speelgoedwinkel, in de tram. Dit is een lofzang op de opa’s en de oma’s die met vier kleinkinderen in het zwembad zitten, of met drie kleine kinderen die hun appelsap omgooien in een lunchroom. Die op handen en voeten door de kamer lopen, of heel goed een koe kunnen nadoen. Aan iedereen die dvd’s van ‘Kikker en zijn vriendjes’ in de kast heeft staan en Netflix op de smartphone geïnstalleerd.
Aan alle oma’s en opa’s die hun kleinkinderen leren moestuinieren en gaan bootje varen, die kijkdozen knutselen en jurkjes repareren en de kinderen meenemen naar workshops pottenbakken of paardrijden en al die andere dingen waarvan wij ouders ook wel weten dat het helemaal niet altijd leuk is, en dat kinderen nooit echt dankbaar zijn, en wel zeuren, of simpelweg waar we zelf het geduld of de tijd nog niet voor hebben.
Lieve opa’s en oma’s met kinderzitjes, jullie zijn geweldig. Ik denk dat het niet vaak genoeg wordt gezegd. Maar, voor altijd bedankt.
Meer lezen over familiebanden?
Meer inzicht in je familieband? Bereken jullie getal.
