Jasmijn ervaart zelf hoe creatief schrijven en yogabeoefening elkaar verdiept. Ze voelt steeds minder gêne om haar gedachten te uiten.
“Hoe voelt het om in je lichaam te zijn?” De stem van Geertje Couwenbergh – met wie ik ruim zes jaar samenwerk in onze schrijf- en yogaprogramma’s – galmt door de stille aula van het Dominicanenklooster. Ze slaat de gong, een teken waarop iedereen pen en papier pakt en tien minuten lang non-stop zijn of haar hand beweegt. Het is zaterdagochtend en ik heb zojuist een groep voor anderhalf uur uitvoerig laten ademen en bewegen in een yogales.
Na de schrijfopdracht wordt voor één van de deelnemers pijnlijk duidelijk wat het belang is om van haar geest naar haar lichaam – en andersom – te bewegen: “Ik keur mijn lichaam af als ik in de spiegel kijk. Ik heb moeite om ervan te houden. Tegelijkertijd geeft het schrijven me vertrouwen en levenskracht.”
Ik herken dat. Als er één ding is wat yoga mij geeft, is het ruimte. Fysieke ruimte in mijn gewrichten en spieren, maar ook mentale ruimte. Hoe gestrest of ongemotiveerd ik ook op mijn yogamat stap, na enkele ademhalingen en een paar houdingen blijken mijn mildheid en daadkracht dichterbij. De beoefening neemt misschien niet mijn frustratie weg, maar ik kan wel letterlijk ruimte hieraan geven.
Online training Ayurveda
-
Ontdek de leefstijl die bij jou past
-
7 lessen met wijsheden uit deze eeuwenoude gezondheidsleer
-
Cadeau: koperen tongschraper
Als er één ding is wat schrijven mij leert, is het werken met de energie van mijn geest. Ik voel steeds minder gêne om mijn gedachtewereld met anderen te delen. Schrijven nodigt me uit om eerlijk te zijn over wat ik denk, zie, voel, ruik, proef en hoor – of het nu waar is of niet wat ik schrijf, het voelt echt.
Zodra mijn schrijven suf wordt, pauzeer ik voor een ademoefening of strek mijn lichaam. Met frisse energie schrijf ik weer door. En als ik yoga doe op de automatische piloot schakel ik even over naar mijn geest om mindful verder te gaan. Ik ben dankbaar voor deze verbintenis tussen yoga en schrijven. En precies deze dankbaarheid geeft mij moed om te delen wat ik denk en wat mij beweegt.
