Je boosheid onder bedwang houden als je eigenlijk wilt ontploffen, lijkt nobel en goedbedoeld. Alles om de lieve vrede en harmonie te bewaren. Maar wie het te vaak doet, begeeft zich op glad ijs.
Woede tonen
Boos zijn mag. En we mogen het ook nog eens laten zien. Ja duh, zul je misschien denken. Maar zo heel logisch is het niet om woede te tonen. Zeker niet als vrouw. Boosheid is immers niet ladylike. Vrouwen wordt geacht om beleefd en aardig te zijn, om te lachen wanneer hen dat op straat door vreemden wordt medegedeeld, om ten allen tijde de harmonie en lieve vrede te bewaren. Dat wordt de vrouw van jongs af aan geleerd, bewust of onbewust.
En dus slikken veel vrouwen hun boosheid in. In de huiselijke sferen is er meestal iets meer ruimte voor woede, maar vooral in het publieke leven zijn boze vrouwen zelden te zien. Niet zo vreemd, want vrouwen die het wél wagen op de bres te gaan staan en kwalijke zaken aan de kaak te stellen, worden al snel weggezet als onaantrekkelijk, kenau, heks, zeur of emotioneel instabiel.
Zo wordt het wegdrukken van de vrouwelijke boosheid in stand gehouden en leren veel jonge meisjes in deze tijd nog steeds dat ze hun woede maar beter voor zichzelf kunnen houden. Niemand zit immers te wachten op een boze vrouw.
Nu zijn er heus situaties te bedenken waarin het inderdaad heel nobel is om boosheid even te vermijden en de lieve vrede te bewaren. Dit is ook vooral geen pleidooi om maar om het minste of geringste te ontploffen. Toch is het af en toe juist goed om de vuist te heffen, te tieren, schreeuwen en schelden. En wel om deze drie redenen.
1. Boosheid verdwijnt niet, maar toont zich alleen anders
Wie boosheid wegdrukt, kan niet doodleuk doorgaan met het leven en doen alsof er niets gebeurd is. Of ja, het kan wel, maar dan houdt diegene zichzelf voor de gek. Als we boosheid wegdrukken, manifesteert het zich op een andere manier.
- We klappen dicht, lopen weg of negeren de ander.
- We bouwen een muur van cynisme om ons heen en lachen dingen die pijn doen weg.
- We worden bitter en klagen veel.
- We worden afgunstig en maken anderen zwart achter hun rug om.
- Naar binnen geslagen boosheid kan leiden tot depressie en zelfhaat.
Geen fraai lijstje toch? Boosheid heeft een slechte reputatie, maar als je het hiermee vergelijkt, wat is dan de beste optie? Zoals Maya Angelou ooit zei: “Je moet niet bitter zijn. Bitterheid is als kanker, het eet je op. Het doet niets voor degene die het object is van je onvrede. Dus gebruik je woede. Schrijf het. Schilder het. Dans het. Loop het. Stem het. Doe alles wat je kunt. Spreek het. Stop nooit met spreken.”
2. Woede heeft een functie
“Woede is oké, eigenlijk. Met woede kunnen we werken. Het heeft tenminste (anders dan verveling en angst) vuur in zich,” zei Elizabeth Gilbert. Woede is een krachtige energie, die omgezet kan worden in andere krachtige energie als de angel eruit is. Woede lucht op. Woede kan de lucht klaren. Woede kan een sluimerende ontevredenheid in één keer laten oplossen. Woede bestaat niet voor niets.
3. Woede bewaakt jouw grenzen
Boosheid heeft de kracht om de ander uit je systeem te gooien. Het bestaat om jouw integriteit te beschermen en ervoor te zorgen dat jouw grenzen niet overschreden worden. Jij hoeft niet alles te pikken wat je wordt aangedaan. Het is niet nodig om lief te blijven lachen terwijl een ander geen rekening met je houdt. Je bent het waard om jezelf te beschermen. Jij bent jouw woede waard.
Meer Happinez?
- Witheet van woede? Doorvoelen is de beste strategie!
- Komt de stoom uit je oren? Waarom boosheid zo’n belangrijke emotie is
- Waarom rust er zo’n taboe op boosheid?
