Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat kom je in september te weten – nog heel even geduld dus!
Deze week geeft Dot advies aan Vertrouweling:
Lieve Dot,
Ik kan altijd heel erg op mijn gevoel vertrouwen. Het ego dendert daar regelmatig doorheen, maar diep van binnen weet ik dat mijn intuïtie en gevoel mijn meest betrouwbare partners zijn. Wanneer ik stil ben in de natuur tijdens een wandeling, of mediteer, komen de antwoorden vanzelf naar me toe. Tot er iets in de liefde gebeurde.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
Ik heb iemand ontmoet waar ik een relatie van een aantal maanden mee heb gehad. Ik ben veel van die persoon gaan houden, maar de relatie is zeven maanden geleden verbroken. Ongeveer even lang geleden als de relatie heeft geduurd. Hij kon/wilde de relatie niet voortzetten en het was over. Ik vind het niet prettig om te praten over anderen, maar ik (en zijn vrienden) vermoed een gevalletje ‘angst om er écht voor te gaan’. We waren toe aan een volgende stap. Na het daten en elkaar ontdekken meer de diepte in. Zijn officiële reden was: “Je hebt altijd veel belangstelling, ik wil die concurrentie niet aan gaan. Het geeft me een naar gevoel. Ik ben nooit jaloers geweest en ik wil het ook niet zijn.” En vervolgens kwam de oplossing: weg met jou. Inmiddels heeft hij een andere relatie en ik ben uit zijn (digitale) leven verbannen.
Inmiddels zijn we maanden verder. Ik heb mijn rust gepakt, daarna wat gedate, een one-night stand gehad hier en daar. Ik onderneem veel dingen die ik leuk vind, zoals lange wandelingen maken, klusjes doen in huis, schrijven, lezen, naar een dancefeest gaan, citytrips, bios… Ik doe veel alleen, ook al maak ik makkelijk contact. Kortom, de scherpte is eraf en life goes on. Maar, hoeveel leuke dingen ook… mijn hart zit op slot. Ik voel niets meer. Behalve als het om hem gaat.
Nog altijd zegt mijn gevoel: Hij is het! Dat gevoel blijft komen, door dates, door meditatie, door dagboekhoofdstukken, door oefeningen in loslaten de hele mikmak heen… En dan denk ik: ‘oké, mijn hele leven lang leer ik, en krijg ik het bewijs, dat ik op mijn gevoel mag vertrouwen. Wat moet ik dan met een gevoel dat hardnekkig blijft doordrammen als de realiteit zegt: water under the bridge?
Dat maakt me verward. Het vraagt om tijd. En eerlijk is eerlijk, mijn tijd als single is ook heel mooi. Ik ben oude systemen aan het loslaten en mezelf opnieuw aan het ontdekken. En dat bevalt me. Het voelt alsof ik onderweg ben naar iets waar ik naar toe hoor te gaan. Ik heb vertrouwen in het systeem.
Maar mijn gevoel voor hem blijft. Ik heb nu maar gewoon geaccepteerd dat ik kennelijk van iemand hou die dat niet wil of kan beantwoorden. En mijn leven gaat door. Maar waar ik over blijf struikelen voor ik écht verder kan is de vraag waarom ik altijd op mijn gevoel mag en kan vertrouwen, behalve wanneer het om de liefde gaat?
Groet,
Vertrouweling
___________________________________________
Lieve Vertrouweling,
Zoals je zelf al zegt zit er een verschil tussen je gevoel (hij is het) en de realiteit (hij is het duidelijk niet). Alhoewel gevoelens een hele goede reputatie hebben tegenwoordig, en realiteit wat minder, zou ik me altijd inzetten voor het laatste. Om de eenvoudige reden dat de realiteit het altijd van je wint. Soms draagt wat jij ego noemt de schaapskleren van het begrip ‘gevoel’. Gelukkig ben jij van Team Ontmanteling, lieve Vertrouweling. Dat hoor ik in je brief. En dat lidmaatschap gaat je helpen in dezen.
Weinig dingen binden het ego namelijk op het spek als wat ik de Verloren Grote Liefde noem. Romantische liefde speelt zich grotendeels af in het theater van je eigen voorstellingsvermogen. Maar zodra de schetenlatende realiteit van een echt persoon dan ook nog eens wegvalt zijn de sluizen open om ongestoord, met terugwerkende kracht De Ideale Man te scheppen.
Maar onthoud één ding goed, lieve Vertrouweling: die Ideale Man behoort enkel jou toe. Die woont in jouw voorstellingsvermogen, jouw hoop, jouw hart en vrees. Die heeft niets met jouw ex te maken. Eén bewijs dat hij niet jouw ideale man is, is het feit dat hij niet met jou is. En ik kan er nog wel wat meer bedenken.
Maar jij loopt nog wat achter op dat besef – wat hem vreemd genoeg wel ideale trekken geeft. Zolang je het gevoel hebt dat jij bij jou moet zijn en niet bij een ander, heb je namelijk wat moois omhanden. Namelijk ego in schaapskleren; de mogelijkheid naar een aantal hardnekkigheden te kijken. Ik vind het geweldig om te lezen dat je dit al doet, dat je deze tijd aangrijpt om te reflecteren en je voor te bereiden op iets wat oneindig veel leuker is dan een fantasie; namelijk je leven zelf.
Waar je naar eigen zeggen over blijft struikelen, ‘voor ik écht verder kan is de vraag waarom ik altijd op mijn gevoel mag en kan vertrouwen, behalve wanneer het om de liefde gaat.’ Ik denk dat het je helpt om dat idee iets meer te nuanceren. Voordat je het zelf nog gaat geloven. Dit zijn de woorden die ik zou ik zou onderstrepen en uit zou nodigen voor een aankijkwedstrijd:
voor ik écht verder kan is de vraag waarom ik altijd op mijn gevoel mag en kan vertrouwen, behalve wanneer het om de liefde gaat.
Ik raad je aan die zin een paar keer hardop uit te spreken. Met een klemtoon op de onderstreepte delen. En jezelf af te vragen: Echt? ‘Echt, altijd? Behalve, echt? De liefde, echt?’ En dan de komende, gezegende tijd dat je nog niet achtervolgd wordt door de hordes mannen waar je ex zo flatteus bang voor zei te zijn, je tanden te bijten in diezelfde woorden. Mijn gevoel. De liefde. Altijd. Die niet inzetten in een verhaal over jezelf dat je klakkeloos gaat geloven omdat je het maar vaak genoeg zegt, gaat je nog veel meer opleveren dat deze Ideale Fantasieman.
Nog één laatste ding: je zegt dat je gevoel voor hem blijft. Natuurlijk blijft dat. Relaties zijn mentaal. Je kunt ze niet verbreken. Onvoorwaardelijk van mensen en dingen te leren houden zonder ze te bezitten of er vanaf proberen te komen – wat nooit écht lukt – is wat je bevrijdt. Houd dus gerust van deze man. Houd ervan dat je leven doorgaat. Houd van zijn keuzes. Houd van je eigen onderzoek. Het is niet of-of. Het kan allemaal, lieve Vertrouweling.
Alle goeds.
Liefs,
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
