Het was schrijfster Isabel Allende die het een tijd geleden tegen me zei, maar ik kon het toen nog niet helemaal op waarde schatten. Wel schreef ik het op in mijn boek ‘Wijze vrouwen’ en dacht ik er vaak aan terug, maar pas de laatste jaren begrijp ik de diepe waarheid ervan.
In haar werkkamer, met uitzicht op de Golden Gate Bridge naar San Francisco, zei ze: ‘Ik kan voor de helft mijn best doen in mijn huwelijk, de rest moet hij doen. Als hij dat niet doet, dan kan ik het niet voor zeventig procent doen. Zo werkt het niet. Jij bekommert je om jouw deel en de rest geef je over.’
Je kunt alleen jouw helft doen
Je kunt alleen voor jouw helft van een relatie zorgen. Op de lange duur kun je niet meer dan dat voor je rekening nemen, anders raakt de zaak uit verhouding en wordt het trekken en sleuren. ‘Ik houd zóveel van je, ik heb genoeg liefde voor ons beiden’ is een heilloos plan. Je kunt trouwens ook niet minder dan de helft voor je rekening nemen en verwachten dat de ander de rest maar blijft opvullen, want dan zal de ander moe en teleurgesteld raken.
Stel je een liefdesrelatie eens voor als een loopbrug over het water tussen jou en de ander. Het is een verbinding van planken en touw waarop je je moet wagen op weg naar de ander. Je weet niet zeker of de ander je tegemoet komt lopen, maar elke dag begeef je je er moedig op. In je rugzak zit je vertrouwen, je liefde, je begrip en je aandacht en je wandelt van de oever naar het midden van de loopbrug om hem te ontmoeten. Als hij er staat, heb je contact en kan de liefde uitgewisseld worden. Het kan zijn dat de ander er eens een dagje niet staat, of zelfs wat langer, om wat voor reden dan ook. Telkens zul je blijven komen, totdat de ander te lang op zijn oever blijft staan en je steeds moedelozer wordt. Dan zul je het moeten opgeven. Er zal vast, ooit, een ander zijn die wél naar je toe komt.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
Zorg dat je rugzak gevuld is
Niemand zou zijn of haar geliefde hoeven overtuigen om naar het midden van de loopbrug te komen. Niemand zou haar of zijn geliefde hoeven meetrekken. Niemand zou eindeloos hoeven wachten tot de ander verschijnt.
Jij bent verantwoordelijk voor jouw helft van de loopbrug. Jij zorgt dat jouw rugzak gevuld is. Je bent niet verantwoordelijk voor de helft en de rugzak van de ander.
Geef de rest uit handen
Ik weet nog hoe Isabel Allende bij het afscheid haar hand op mijn arm legde, waarbij haar armbanden rinkelden. Er verschenen lichtjes in haar ogen, maar haar toon was moederlijk. ‘Zorg voor jouw helft en geef de rest uit handen.’ Ik knikte, maar zou in de twee relaties die nog moesten volgen precies het tegenovergestelde doen. Inmiddels weet ik: je kunt niemand ‘redden’. Je kunt niemand leren om van je te houden. En wat is het heerlijk om elke dag de tocht te ondernemen en die persoon te zien staan.
Meer lezen van Susan Smit?
Dit is een brief die elke vrouw zou moeten lezen.
