Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan In Spagaat:
Lieve Dot,
Via internetdaten heb ik een leuke man ontmoet en we zijn nu zeven maanden samen. We hebben het erg fijn: we delen interesses, kunnen samen lachen en goed met elkaar praten. Tenminste, zo lang het niet over onze relatie of onze toekomst samen gaat. Mijn vorige (en eerste) relatie is verbroken nadat ik probeerde de staat van onze relatie te bespreken en ik vind het daarom nu erg moeilijk om het onderwerp “relatie en toekomst” met mijn huidige vriend te bespreken. Zelf heeft hij aangegeven dat hij het erg moeilijk vindt om over emoties te praten.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
En dat is nu juist wat onze relatie nodig heeft. Ik vraag me namelijk heel erg af ‘waar we naartoe gaan’. Ik heb zijn ouders of vrienden nog nooit ontmoet, hij neemt veel minder vaak initiatief om wat af te spreken en vrij vragen van zijn werk om samen op vakantie te kunnen kost hem weken.
Bij elke poging om dit met hem te bespreken klap ik dicht. Ik ben bang dat ik dan te veel push, dat hij er gewoon nog niet aan toe is. Ik wil wat we samen hebben niet kapot maken. Maar ik wil ook weten waar we nu samen staan en hoe hij onze toekomst ziet. Kun jij mij advies geven om uit deze spagaat te komen?
Liefs,
In Spagaat
______________________________
Lieve In Spagaat,
Ik beschouw het als een slecht teken dat je met je lief niet kunt praten over jullie relatie. De keren dat ik in jouw schoenen stond – en mijn object van affectie zich in nevelen hulde wanneer het over ‘ons’ ging – liepen allemaal slecht af. Althans, slecht in de zin dat we niet eindigden als twee middelbare e-bikers in de ANWB winkel om his & hers regenjacks aan te schaffen. En waarschijnlijk goed op zoveel andere manieren. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen.
En ook de keren dat ík de boot afhield hadden meestal gegronde redenen. Ik weet dat deze onderzoeksresultaten gebaseerd zijn op één proefpersoon, maar bij alle relaties die wél werkten (of langer, in elk geval) was dit gesprek waar jij nu tegenop hikt, lieve In Spagaat, nooit een issue. We stortten ons vol naïef overgave in de illusie dat het einde der bange dagen voorbij was. (Dat dit natuurlijk niet het geval was is onderwerp voor een andere keer.)
Ook jouw vorige relatie ondersteunt deze theorie, lieve In Spagaat. Het voelt akelig om te willen weten waar je aan toe bent (uitroepteken!) maar het charmant en verleidelijk lachend te onderdrukken. Het voelt rot om het onderwerp niet aan te durven snijden om redenen die allemaal samenkomen in het moederschip der angsten: de angst voor afwijzing. Maar wat je vergeet is dat je, wanneer je met een Olympische medaille voor vermijdingsgedrag op zak ronddartelt alsof alles a-okay is in los-en-vast-land, je jezelf verloochent.
En dát, lieve In Spagaat, kan nooit de bedoeling zijn. Sterker nog; het is een van de meest betrouwbare rode vlaggen – in welke relatie dan ook.
Tijdens mijn reizen op de wilde wateren van de dating-zee heb ik me hardnekkig aan de volgende mast vastgeklampt: als de ander niet bij mij wil zijn zoals ik ben (wat toevallig ook het enige is wat ik in de aanbieding heb), dan wil ik ook niet bij hen zijn. Dit klinkt misschien als een soort peuterlogica, maar het heeft me wel geholpen. En het helpt me nog steeds. Het verschuift mijn aandacht van de obsessief-achtige, tweedimensionale adoratie van de ander naar de driedimensionale realiteit van mijn hele leven.
Volgens deze thuisgebakken theorie heb je twee keuzes, lieve In Spagaat. Je kunt met samengeknepen billen om je leuke man heen blijven draaien in de hoop dat híj verandert, of je kunt jezelf laten zien. Zoals je bent. Ook al kan dit laatste voelen als het láátste wat je wilt. Onthoud dan dat dit enige kans is op de beste soort liefde die er is: de soort waarin je ziet en gezien wordt. En de enige manier om gezien te worden is door je te laten zien. Dit betekent dat één van jullie op moet houden met verstoppertje spelen – en ik weet toevallig zeker dat jij dit bent.
Wat dat betreft ben je nu op een kamikaze punt van jullie relatie terecht gekomen; je schijnt er nu het licht van radicale eerlijkheid op, of je blijft jullie samenzijn filteren tot een clair-obscure-achtige schijnwerkelijkheid. En ik weet niet hoe dat voor jou is, maar dat tweede scenario lijkt me veel angstaanjagender dan het eerste.
In zekere zin heb je namelijk weinig te verliezen. Als je eerlijk bent over hoe je je voelt (win#1) geeft dat hem wellicht de ruimte om hetzelfde te doen (win#2) waardoor jullie relatie óf naar een nieuw niveau gaat (win#3) óf hij besluit de benen te nemen, waardoor je weet dat hij niet bij jou hoort (win#4). Anders gezegd; als hij vind dat je na zeven maanden ‘pusht’ dan is dit waarschijnlijk niet de jongeman voor jou. In ieder van de vier gevallen zit jouw onderbroek niet meer tussen je billen en belangrijker nog; kan je hart ademen. En dat lieve In Spagaat, overstijgt elke theorie en angstscenario.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
