Kan ik ook innerlijke rust vinden en mijn eigen stem vinden terwijl ik midden in het jachtige, moderne leven blijf staan?
Dit is een vraag die ik vaak gesteld krijg. Natuurlijk is het een mooie droom om de chaos te ontvluchten en naar een verlaten strand of berg te verhuizen en daar vrede te vinden. Maar een verlaten strand geeft geen antwoorden op wat het huidige leven van ons vraagt. Maar wat dan wel? Hier zijn drie inzichten die ik opdeed tijdens het herstel van mijn burn-out:
Inzicht 1: zorg dat je voelen, denken en handelen op één lijn zitten
Als je voelen, denken en handelen niet op één lijn zitten, wordt het leven onoverzichtelijk, rommelig en krachteloos. Ik voelde bijvoorbeeld vaak dat ik een klus niet wilde aannemen, terwijl mijn hoofd me ervan overtuigde dat het moest zonder te checken waarom het verkeerd voelde. Het resultaat was een onvoorspelbaar en vermoeiend handelen waarbij ik me er enerzijds makkelijk vanaf probeerde te maken terwijl ik mezelf ondertussen dwong het zo goed mogelijk te doen. Zo verwarrend dat ik uiteindelijk wist ik niet meer waarom ik dingen deed en waar ik op moest vertrouwen. Op mijn gevoel? Op mijn verstand? Op het resultaat?
Pas toen ik dit patroon ging doorzien lukte het me om eerst mijn gevoelens en gedachten te onderzoeken en samen te brengen in een duidelijke intentie. Bijvoorbeeld: ik wil dit verhaal zo goed mogelijk vertellen. En dan vloeit het handelen daar organisch en bijna moeiteloos uit voort met een duidelijke richting en lading.
Inzicht 2: heb je haast? Verbind je dan met elementen
Het leven is snel en vluchtig waardoor ik mezelf kwijt raakte. Als medicijn leerde ik me verbinden met dingen die veel groter en ouder zijn dan ikzelf. Die mijn ‘mens-zijn’ bevestigen door tijd en ruimte heen. Dit kan allerlei vormen hebben, ik leerde mezelf bijvoorbeeld vuur maken en brood bakken. Activiteiten die gronden en je diep verbinden met de elementen. Minder arbeidsintensieve voorbeelden zijn dat ik weet waar de zon en de maan staan en zorg dat ik ze regelmatig kan zien. Ook stop ik bijvoorbeeld stenen in mijn zakken of schelpen of stukjes hout. Om me eraan te herinneren dat de wereld zoveel groter is dan ik kan zien nu en dat ik daarop mag leunen.
Inzicht 3: soms helpt het om je perspectief te verleggen
De constante focus op de vraag : what’s in it for me? heeft me jarenlang uitgeput. Ik heb geleerd mijn perspectief te verleggen en me in plaats daarvan af te vragen wat ik bij te dragen heb. Dat geeft rust en een gevoel van waarde zonder dat een verborgen agenda of bewijsdrang je energie wegkaapt. Wat heb ik te geven? Die vraag brengt je direct naar binnen en de enige manier om een antwoord te krijgen is door jezelf beter te leren kennen. Voor mij leidde me dat niet alleen dwars door mijn angsten, maar ik werd ook nieuwsgierig naar waar ik vandaan kom en welke mensen me voorgingen, waardoor ik mijn familie en mezelf beter begreep.
Weten wie je bent, dat is heel zijn, en dat is je werkelijke cadeau aan de wereld. Er is niet dat beter voelt dan dat.
Meer lezen over wat Sarah leerde van haar burn-out? Lees dan haar boek ‘De Kunst van het Verdwijnen’.
