Dezelfde levenskracht die de jaargetijden doet keren, de zaden doet ontkiemen en de bomen doet bloesemen, zit ook in de mens en doet onze harten kloppen, ons bloed ruisen en onze haren groeien. Die vitaliserende natuurkracht is een voedingsbron om regelmatig naar terug te keren.
In het werk van Hildegard von Bingen (1098-1179), abdis van een vrouwenklooster, mystica, kruidengenezeres en componiste, stond het begrip viriditas meer dan bij wie dan ook centraal. Ze omschreef viriditas als een groenkracht, een oerprincipe dat je overal terugvindt.
Scheppende kracht
Deze vergroenende kracht is een scheppende en herscheppende kracht die zichtbaar is in het opbloeien van planten en bloemen, de sappen die door de wortels, stam, takken en nerven van bladeren van bomen stromen, de frisheid van de aarde. Het is ook het vrouwelijke aspect van god als schepper en de frisheid, vruchtbaarheid en groei in ons innerlijke, spirituele leven. Het brengt vernieuwing op geestelijk, ziels- en lichamelijk niveau.
Het leven is geen berg om op te lopen en weer af te dalen, maar eerder een golvende lijn, die je brengt van uit evenwicht raken en verdorren naar sappige frisheid en een opnieuw bereikte balans. Er is altijd creatie en groei mogelijk, want alles in de natuur vernieuwt zichzelf voortdurend.
Nieuw: Happinez Planner
- Manifesteer jouw dromen en doelen
- Inclusief uitleg over hoe je deze planner gebruikt + de 5 stappen van manifesteren
- Maak je vision board
- Met goalsetters, meditatiedagboek en meer…
Groeikracht en vitaliteit hervinden
Hildegard zette groenheid samen met wijsheid (sapientia) en vochtigheid (humiditas) tegenover dorheid (ariditas), die staat voor het verloochenen van trouw, geest en deugd. Wie weigert te vernieuwen, zal verschrompelen en verdorren. Als de sapstroom in de late winter, tegen het voorjaar aan, niet op gang komt, zal de boom droog worden en afsterven. Hildegard zag viriditas niet als iets waar je je alleen maar van bewust hoefde te zijn, maar als een stroom die je in je leven kon stimuleren en verbreden. In haar boeken en schilderingen gebruikte ze metaforen van vochtigheid en vrucht dragen als manieren om dat te doen. Als je iets hebt gedaan wat verkeerd uitpakt, kan ‘de ziel door berouwvol wenen’ haar groeikracht en vitaliteit hervinden, zo schreef ze.
De stroom van eeuwige vernieuwing
Het lichaam en de geest hebben, net als alles wat leeft, zuurstof, zonlicht, aarde en regen nodig. Ze willen gevoed worden met vitale energie en schoonheid. Dan is er beweging, ontwikkeling, levendigheid. Stilstand zorgt voor verstarring en krachteloosheid. Blijf in beweging, lijkt Hildegard ons over acht eeuwen heen toe te roepen. ‘O mens, waarom leef je zonder hart en zonder bloed? Wijs zijn is verrukt zijn over het leven’.
Omring je met schoonheid, houd je denkbeelden en je ledematen soepel, wees creatief, blijf je onderdompelen in de stroom van eeuwige vernieuwing. Lééf.
