Voor mijn volgende roman zit ik al een jaar te springen en dringen in mijn hoofd. Eindelijk maak ik een document aan en tik ‘Hoofdstuk 1’. Het voelt nog niet helemaal echt, zoals altijd bij een nieuwe roman. Een stemmetje in me zegt: ‘Ja, vorige keer lukte het je, maar nu natuurlijk niet.’ Door te fantaseren en schrijven kan die stem smoren en bij hoofdstuk 3 is ze helemaal weg.
Schakel jezelf soms even uit
Om te scheppen moet je jezelf uitschakelen. Alles is aanwezig en bezig naar je toe te stromen. Als jij er teveel tussen gaat zitten met je vastgeroeste ideeën, je onzekerheden en je geldingsdrang dan vervorm je het tot iets middelmatigs en voorspelbaar. Iets wat minder verbeeldingrijk is en wat gewoner, alledaagser uitpakt. We denken dat we heel hard moeten blijven denken om het beste resultaat te krijgen, maar het tegendeel is waar. Wie duwt en trekt, verhindert dat de dingen zelf op hun plek vallen.
Om werkelijk vrij en zuiver te manifesteren moet je slechts ontvankelijk zijn: dromerig, sensibel, los en vrij. Creëren – althans de allereerste fase van dat wonderlijke creatieve proces – is je handen uitstrekken en hopen dat er iets invalt. Als kunstenaar (en dat zijn we allemaal) moet je in die eerste fase eventjes opzij stappen. Zo kun je het wonder laten gebeuren. Je kunt de muze niet ontbieden; zij bezoekt en verlaat jou zoals het haar schikt.
Schrappen
Daarna volgt het kritisch bekijken, het schrappen en aanpassen, het omgooien, kortom het eindeloze herschrijven waar je je hersenen en ervaring bij nodig hebt. Maar eerst is het zaak zonder enige zelfcensuur, vanuit een diepe plek, de beelden en zinnen te laten doorkomen – zonder dwang, zonder angst, zonder behaagzucht of enige andere gedachte aan wie het eventueel ooit gaat lezen.
Als een violist zijn viool losjes in zijn hand legt, als hij opgaat in de melodie, vol vertrouwen en zich bewust van de schoonheid ervan, zijn strijkstok hanteert met waardering voor zijn instrument, schept hij de beste voorwaarden voor een succesvol optreden. Als hij teveel zou nadenken en gericht zou zijn op het publiek. Of wat er allemaal mis kan gaan of beter zou kunnen, zou hij blokkeren.
De weg vrij maken
Een idee voor een nieuwe roman ontstaat bij mij nooit als ik erover ga zitten peinzen. Ik maak de weg vrij en tast, voel een sfeer die ik steeds opnieuw opzoek. Door mezelf hierop af te stemmen trek ik dingen aan die bij die sfeer horen. En, ineens valt alles in elkaar en heb ik een onderwerp. Een onderwerp dat zo duidelijk, helder en urgent is dat het onmogelijk lijkt dat ik ooit een ander onderwerp had bedacht. De uitdaging is nu om open te blijven staan. Niet te snel conclusies trekken of dingen zeker denken te weten. Te blijven rondtasten, met mijn handen open en mijn blik op oneindig.
Ontdek je eigen scheppingskracht
Elk leven kent creativiteit, daar hoeft geen kunst, literatuur of muziek aan te pas te komen. Scheppen doen we allemaal dagelijks; in hoe we onze kinderen opvoeden, ons huis inrichten, anderen liefhebben. Alles kent een moment van ‘laten gebeuren’, aanvoelen, erop intunen. Die precaire, magische fase is het fundament, de basis, van alles wat zich gaat vormen. Doe het met je handen open en je blik op oneindig.
Wil je je droomleven realiseren?
Wil je praktische tips en tools waarmee je je mooiste leven kunt creëren, schrijf je dan in voor de nieuwe Happinez-training Manifesteren. Deze training helpt je met geleide meditaties, video’s en schrijfopdrachten voor meer innerlijke rust en balans.
Meer Happinez?
- De kracht van magie: ook jij kunt toveren, en dit is hoe
- Wat we van goden en godinnen kunnen leren
- Als de angst je in z’n greep heeft: lees deze column van Susan Smit
