Meedoen aan The Voice, die knappe collega mee uit vragen, solliciteren naar een fantastische baan waar je cv eigenlijk helemaal niet bij past. Krijg je al de bibbers bij het idee? Dan weet je hoe het voelt: angst voor afwijzing.
Want eigenlijk is er, behalve de angst om ‘nee’ te horen te krijgen, geen enkele reden om het niet te doen. Toch? Ja, schaamte misschien. Maar dat hangt vaak samen met de angst voor afwijzing. Als je geen schaamte zou kennen, zou je alleen maar denken: nee heb ik, ja kan ik krijgen.
Experiment
Net als iedereen had Jia Jiang een droom. Hij wilde de baas worden van zijn eigen bedrijf. Op naar de Kamer van Koophandel, zou je misschien denken, maar Jia was verlamd door angst om afgewezen te worden. Toen hij zich realiseerde dat de angst hem eigenlijk veel meer in de weg zat dan het idee van afwijzing zelf, bedacht hij een grootschalig experiment om van de angst af te raken.
Honderd (!) dagen lang zocht hij de afwijzing expres op. Op zijn eerste dag vroeg hij – met lood in z’n schoenen, dat wel – een beveiligingsbeambte op kantoor of hij honderd euro van hem mocht lenen. Het antwoord was: ‘Nee. Waarom?’ en Jia moest er even van bijkomen. ‘Even werd het wit voor mijn ogen. Toen beende ik zo snel mogelijk weg. Ik had het gevoel dat ik vluchtte voor een roofdier dat aarzelde of hij me zou achtervolgen of zou laten ontsnappen.’
‘Mag ik in uw tuin voetballen?’
Die avond vroeg hij zich af waarom hij eigenlijk zo bang was geweest – niet alleen om de vraag te stellen, maar ook om nog even te blijven staan. De beambte had weliswaar nee gezegd, maar ook gevraagd ‘waarom?’. Jia nam zich voor om voortaan minder gehaast te werk te gaan, maar rustig zijn vraag te stellen én uit te leggen waarom hij dat deed.
Daarna volgden nog tientallen pogingen. De ene nog origineler – en aanstekelijker – dan de andere. ‘Mag ik in uw achtertuin voetballen?’ (gekleed in voetbaltenue). ‘Wilt u mijn haar trimmen als een Duitse herder?’ (bij de trimsalon). ‘Mag ik de veiligheidsinstructie geven?’ (aan een steward in het vliegtuig). Hij ging mensen begroeten bij de deur van de Starbucks, deelde appels én geld uit aan vreemden (wat, verrassend genoeg, ook leidde tot afwijzingen).
Je zou denken dat er na honderd dagen afwijzing niks meer over was gebleven van Jia’s zelfvertrouwen, maar het tegenovergestelde is waar. Hij leerde er een hoop van, over zichzelf én anderen. Drie lessen:
Afwijzing is een mening
Je kunt elke ‘nee’ op jezelf betrekken, en je schamen omdat je dacht dat het je zou lukken. Maar een afwijzing is geen objectieve waarheid. Het ‘nee’ zegt meer over degene die afwijst, dan over degene die iets vroeg. En iedereen kan ernaast zitten.
Vraag waarom
Na de eerste poging (de vraag of Jia 100 euro mocht lenen van de beveiligingsbeambte), werkte Jia aan zijn verhaal. Hij stelde niet uit het niets de vraag, maar legde uit waaróm hij iets wilde. Vaak kreeg hij een uitleg die hem iets leerde. Al was het maar dat mensen vaak een andere reden hebben voor hun afwijzing dan je denkt.
Ren niet weg
Heb je iets gevraagd wat je heel graag wilde en krijg je een nee, ren er dan niet vandoor en kruip niet ogenblikkelijk in je schulp. Zie de afwijzing als een les en denk na over een aanpassing van je plan. Hoe kun je tóch die baan krijgen die je zo graag wilt, welke tussenstappen zou je ervoor kunnen zetten? Zing je veel te vals voor The Voice, hoe kun je dan werken aan je zangkwaliteiten? En word je afgewezen door die superknappe collega, dan moet je misschien slikken en doorgaan – op naar een andere vis in de zee die misschien nog veel beter bij je past.
Meer lezen over afwijzing?
Sterker dan afwijzing – Hoe ik mijn angst overwon en onverwoestbaar werd. Jia Jang, Kosmos Uitgevers.
En ook…
- Bang voor afwijzing? Zoek het juist op!
- Pijnlijke emoties: zo stop je met vluchten
- 14 gewoonten waarmee je jezelf tekort doet
