Tenzij je regelmatig op de catwalk staat is je manier van lopen waarschijnlijk niet iets waar je bewust mee bezig bent. Lopen is net zoiets als ademen: zolang we niet ziek, geblesseerd of uitgeput zijn, gaat het vanzelf. Maar wist je dat de manier waarop jij je van A naar B beweegt veel kan zeggen over je afkomst en persoonlijkheid?
Een peuter kan al stapjes zetten nog vóór ‘ie zich goed en wel bewust is van zichzelf en zijn omgeving. Ook voor (gezonde) volwassenen is het een automatisch proces. Lopen betekent vooral dat onze gedachten afdwalen naar de bestemming waarnaar we op weg zijn, een recente gebeurtenis of de sores van alledag. Pas als lopen niet meer vanzelfsprekend is – vanwege ziekte, een handicap, een blessure of extreme vermoeidheid – dan worden we ons bewust van het optillen van onze voeten, het zwaaien van onze ledematen en het gewicht dat bij elke stap op onze voetzolen leunt.
Afgaande op deze feiten zou je er logischerwijs vanuit kunnen gaan dat iedereen op een soortgelijke manier loopt: zo efficiënt mogelijk om vlot van A naar B te kunnen komen. Maar dát blijkt dus niet zo te zijn. Er zijn talloze manieren van ‘automatisch’ lopen – snel, langzaam, in een rechte lijn of juist slingerend, met een vrolijk hupje of in waardige tred. En het leuke is: de stijl waarin we ons over de stoep bewegen is veelzeggend over iemands afkomst en persoonlijkheid.
Afrikaanse en Amerikaanse stappen
Om meer te weten te komen over de manier van lopen en de samenhang met iemands persoonlijkheid en afkomst analyseerden wetenschappers meer dan 1700 lopers. Ook keken zij naar eerder uitgevoerde onderzoeken naar dit onderwerp in verschillende landen.
Ze ontdekten dat de meeste mensen níet op een manier lopen die fysiek gezien het meest efficiënt voor hen is. Wel verklapt iemands manier van lopen veel over zijn of haar cultuur en identiteit. Ook ontdekten ze dat de snelheid en stijl van lopen afhankelijk zijn van of je alleen of samen met iemand loopt. En dat het patroon waarin je je stappen zet wordt beïnvloed door waar je vandaan komt.
Zo lopen Amerikaanse mannen sneller dan gewoonlijk als zij samen lopen met andere mannen, maar juist langzamer als ze in het gezelschap zijn van vrouwen. Mensen uit Oeganda lopen in hun eentje behoorlijk snel, maar minderen hun tempo wanneer zij zich in een groep bevinden. Dat in tegenstelling tot Amerikanen, die hun snelheid juist opschroeven in bijzijn van anderen. Vooral wanneer een Amerikaan een kind met zich meedraagt (op de arm, in de buggy of in de kinderwagen) ligt het looptempo hoog: zij verhogen hun snelheid met maar liefst 20 procent.
Wat zegt dit over de verschillende culturen van de lopers? Volgens de onderzoekers besteden mensen in Oeganda hun ‘looptijd’ veelal aan socializen en het verstevigen van de banden. Het hoge Amerikaanse looptempo is typerend voor de haastige, drukke cultuur in de VS. En als de kinderen erbij zijn wordt lopen een taak-georiënteerde bezigheid: er moeten klussen geklaard worden en dingen geregeld worden, het liefst allemaal binnen de daarvoor geplande tijd.
Wat is jouw manier van lopen?
Het belangrijkste wat het onderzoek laat zien is echter dat de ogenschijnlijk meest simpele lichamelijke functies minder ‘gewoon’ zijn dan we denken. Een gewoonte als lopen wordt beïnvloed door omgeving, persoonlijke bepalingen, psychologische en maatschappelijke factoren, wat de manier waarop je loopt persoonlijk en uniek maakt.
Probeer de volgende keer dat je op pad gaat eens stil te staan – misschien wel letterlijk – bij je loopgedrag, de inspanning die je verricht en het ritme waarin je loopt. Lukt het je om je identiteit terug te vinden in de manier van lopen, die jij je onbewust eigen hebt gemaakt?
