Moederdag is een dag waarop je je moeder in het zonnetje zet. Om haar te bedanken voor de goede zorgen voor jou, alle liefde die ze je geeft en het feit dat ze er altijd is wanneer je haar nodig hebt. Maar wat als dat niet het geval is, omdat je moeder is overleden, je haar nooit hebt gekend of jullie band niet is zoals je graag zou willen? Dan is Moederdag helemaal niet zo’n feestelijke dag, maar juist een moment waarop je geconfronteerd wordt met gemis, pijn of een gevoel van leegte.
In de weken voor Moederdag zijn de reclamespotjes, de advertenties en de tips voor geschikte cadeaus en uitjes overal. Als Moederdag aanbreekt, lijkt het alsof er niemand is die de dag zonder moeder doorbrengt. Het kan zelfs lijken alsof je de enige bent die haar moet missen, en dat voelt eenzaam.
Maar de realiteit is anders. Er zijn een heleboel mensen die hun moeder moeten missen op Moederdag. Misschien omdat ze haar nooit hebben gekend, omdat ze niet langer in leven is of omdat ze nooit een moederrol heeft aangenomen. En laten we vooral de vrouwen niet vergeten die hun kind hebben verloren, of nooit moeder zijn geworden. Ze zijn er, met velen. Het geluid van deze groep is alleen een stuk zachter dan dat van de Moederdag-vierende mens. Zij zetten geen reclamespotjes in om een tegengeluid te laten horen. Zij hebben geen eigen, speciale dag waarop ze aandacht vragen voor hun situatie. Daarom is het zo belangrijk om ook hun stem te laten horen.
Zodat je weet dat je niet alleen bent. Zodat je weet dat je mag vinden dat Moederdag geen leuke dag is. Je mag zelfs je dierbaren vertellen dat je opziet tegen zo’n dag en dat je niet weet hoe je hem moet invullen om er een gewone, fijne zondag van te maken. Door dit met anderen te delen, maak je ruimte voor je eigen verdriet, zodat een ander jou deze ook kan geven. Om er uiteindelijk ooit, op een dag, een gewone, fijne zondag van te maken.
Meer lezen?
Dit is de kracht van de natuur in tijden van rouw.
