Het lijkt wel alsof we steeds méér willen. We willen succes in ons werk, we willen een rijk sociaal leven, we willen een Instagram-pagina die dit succes weerspiegelt en we willen dat de liefde van ons leven elke ochtend tegen ons zegt dat we mooi en bijzonder zijn, ook met ongeborsteld haar en ongepoetste tanden. Maar waarom streven we naar álles? Waarom zijn we niet tevreden met minder?
Dat is wat Marion Donner zich afvraagt in het Volkskrant artikel ‘Omarm de loser, want hij durft uit de ratrace te stappen.’
Verwachting vs. realiteit
Of je gelukkig bent, hangt af van in hoeverre je verwachting verschilt met de realiteit. Als je daarom standaard enorm veel verwacht van jezelf en van je omgeving, dan wordt het verdomd moeilijk om gelukkig te zijn. Misschien is het daarom verstandig om je ambitie een beetje bij te stellen. In plaats van altijd heel hard rennen naar een plek waarvan het twijfelachtig is of je er ooit zal komen.
Doordat we ons steeds beter kunnen vergelijken met anderen over de hele wereld, is er altijd wel iemand te vinden die het beter doet dan jij. Iemand die meer verdient, die vaker op vakantie gaat, die meer succes heeft op zijn werk. Het gevolg is dat we dan óók willen wat die ander heeft.
Opwaarts en onwards
We lezen boeken over hoe we onszelf nuttiger en productiever kunnen maken, hoe we onszelf kunnen ontdoen van slechte gewoonten en hoe we overbodige spullen en emoties van ons af kunnen schudden. Constant bezig met een opwaartse spiraal, die ons continu uit onze comfort zone trekt en die ons gelukkig moet maken. Maar wat nu als al dat gezelf-hulp, gesport, die groene smoothies die je alleen met je neus dicht kunt drinken en al dat overwerken in de hoop op een hogere functie ons juist alleen maar ongelukkiger maakt?
Met een biertje in een bruine kroeg
Misschien kunnen we wel leren van alle sukkels, kneusjes en mislukkelingen die met een biertje in een bruine kroeg de avond inluiden en die op een stoffige bruine bank een spelletje spelen in plaats van zich op een loopband in de sportschool in het zweet te werken. Begrijpen zij niet soms beter hoe de wereld werkt, omdat ze niet iets najagen wat voor hen simpelweg niet haalbaar is? Zijn zij die weigeren om hun idealen overboord te gooien om zo te verdragen wat eigenlijk niet draagbaar is niet veel sterker dan zij die dat wel doen?
Kan je geen plek vinden? Dat betekent niet dat je er geen verdient
De wereld werkt op een bepaalde manier, en wie zich het beste aan kan passen die heeft de meeste kans om succesvol te zijn. Maar als je je plek niet kan vinden in deze wereld, betekent dat helemaal niet dat je geen plek verdient – alleen dat je niet zo goed past in de wereld zoals die nu is.
Pas je niet klakkeloos aan
Als je je klakkeloos aanpast aan deze wereld, zonder je af te vragen waarom je eigenlijk elke week vijftien onbetaalde overuren maakt, je je elk weekend in een zelfhulpboek stort of waarom je een ongedragen yogalegging van 150 euro in je kast hebt hangen, dan ben je misschien wel zieliger dan iemand die dit weigert. Succes wordt voor een groot deel bepaald door hoe de buitenwereld tegen je aankijkt – maar die wereld werkt op zijn zachtst gezegd niet naar behoren. Dus twijfel. Neem een stap terug. En bepaal of je wel zo hard wil rennen naar die stip die een ander voor je op de horizon zette.
Benieuwd naar het hele Volkskrant artikel waarop dit stukje is gebaseerd? Dat is hier terug te lezen.
Meer lezen over geluk?
Durf jij te kiezen voor wat je echt gelukkig maakt?
