Tijdens ons leven bewegen we van het hoogste licht naar de dichtste aardse energieën, van versmelting naar individu zijn, van ons ijl, engelachtig en gewichtloos voelen naar de logge, taaie, stroeve menselijke ervaring en weer terug.
We bewegen heen en weer, van het hoogste naar het laagste in onszelf en in het leven, waardoor we ontwikkelen, transformeren, opschonen en vitaliseren – zoals alles in de natuur dat doet.
Samenwerken met het aardse
Zie dat niet als een eindeloze kringloop, maar als een ontwikkelingsweg: als je als individu steeds meer vervuld raakt van eenheid en weten, kun je de hemel op aarde brengen, het licht de stof in doen vloeien. Net als de oranje, helende gloed die er in de lucht hangt bij zonsopkomst en zonsondergang, waarbij hemel en aarde zich verenigen, ben je als mens een brug. Dat is niet moeilijk en niet voorbehouden aan enkele uitverkorenen, maar aan ons allemaal. Alles wat je hoeft te doen is je diepste zielsverlangens in de gaten houden via je lichaam dat je alles laat voelen. Het lichaam is niet je vijand, maar je bondgenoot. Het aardse is er niet om te ontstijgen, maar om mee samen te werken.
De sluier van vergetelheid
De weg vormt zich terwijl je haar beloopt, maar je voelt het wanneer je te ver weg van je ware natuur of je doelen afraakt. Dingen die niet bij je horen voelen zwaar, drukkend of zuigend aan, dingen die bij je passen voelen licht, opbeurend, vrij aan. De sluier van vergetelheid die je bij je geboorte over je heen krijgt is nodig om je in de illusie van dit aardse bestaan te kunnen onderdompelen. Het maakt het mogelijk om in beweging te blijven: de beweging tussen verwijdering en vereniging, lichtheid en zwaarte, probleem en oplossing, reiken en opgeven, stuurloosheid en richting, eenheid en gescheidenheid. Gescheidenheid en begrensdheid ervaren is niet slecht; het is nodig om je als individu te kunnen ontplooien.
Stop ermee dingen in goed en slecht onder te verdelen.
Je ontwikkelt je door de beweging
Het is de beweging zèlf, de beweging van op en neer, heen en weer, hemels en aards, die zorgt dat je je ontwikkelt. Als ik een waanzinnige mystieke ervaring heb gehad, kan ik er zeker van zijn dat ik – boem! – door iets ontzettend aards en banaals met beide voeten op de grond wordt gezet. Als ik mezelf heel verlicht dreig te vinden, dan duurt het nooit lang voor ik iets uiterst kinderachtigs doe of kleinzerigs voel en heel hard om mezelf moet lachen.
Wijs niets in jezelf af
We komen op en gaan weer glorieus ten onder, zo lang als we op aarde mogen rondlopen. We draaien en draaien, we tollen om onze as als planeten rond een zon. De dag dat we niet meer te raken zijn is de dag dat we sterven. We cirkelen rond, steeds gehavender, met onze handen gegroefd en onze harten gebutst, poreus en zacht geworden, precies zoals de bedoeling is, met onze rimpels en littekens als eretekens, oorlogswonden, onderscheidingen.
Wijs niets in jezelf af, maar gebruik het laagste punt om je af te zetten en een magnifieke sprong naar het hoogste punt te maken. En daarna hoogstwaarschijnlijk weer een sierlijke of ronduit lompe duikvlucht.
