Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Tijdsdilemma:
Lieve Dot,
Ik ben mij de laatste tijd steeds bewuster van mijn tijdsbesteding, de tijd.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
Zes maanden had ik alle tijd van de wereld omdat ik werkeloos was. Ik kon mijn tijd zelf indelen, ondanks dat ik verplicht moest solliciteren. Ik dacht: dit is HET moment om alles wat op mijn to-do-list staat af te vinken, zodat wanneer ik straks weer werk heb, ik weer “schoon” kan beginnen. Ik kan alles doen wat ik wil, want ik heb er nu ALLE tijd voor.
Zo makkelijk blijkt dat niet te zijn. Mijn to-do-list is nog even lang, misschien nog wel langer. De dingen die ik eindelijk eens wilde doen zoals foto’s sorteren, muziek ordenen, alles wat digitaal is en niet tastbaar opruimen, daar ben ik niet aan toe gekomen. Is het nou nooit af? Mijn lijst raakt sneller vol dan dat ik dingen afvink. Het geeft me stress. Juist doordat ik alle tijd had, heb ik mijn dagen niet kunnen vullen zoals ik zou willen. Alle boeken die ik had willen lezen liggen er nog steeds. Social media slurpen een groot gedeelte van mijn tijd op. Hoe komt het dat we onze tijd hierop verspillen? Wat is er zo belangrijk op Facebook dat het mijn tijd nodig heeft?
Nu heb ik sinds kort weer een baan, ben ik weer 4 dagen “nuttig” en dienstbaar voor de maatschappij. Het voelt goed, ik zit niet meer 24/7 met mezelf. Inwerken vraagt veel tijd en energie. Ik zit nu weer aan de andere kant van de medaille. Ik heb geen tijd meer voor mezelf, en nu verlang ik naar ALLE tijd.
En mijn to-do-list blijft groeien. De tijd die ik over heb na werk wordt nu ingenomen door herstellen en inlezen. In de tijd die ik voor mezelf heb plof ik op de bank, en ja, daar is social media weer. Pas wanneer het tijd is om naar bed te gaan, heb ik spijt. Daar ging mijn tijd.
Opeens bevinden we ons weer halverwege juni, terwijl Oud & Nieuw nog zo vers en dichtbij voelt. Betekent dat dat het volgende nieuwe jaar ons alweer bijna op staat te wachten? Ook de natuur groeit en bloeit maar door. Als ik drie weken niet buiten ben geweest zijn alle kleine dieren groot en de planten en bomen ontploft. Ik zie dat de tijd voorbij is gegaan, waar was ik?
Ik word mij steeds bewuster van de tijd, het gaat snel voorbij, steeds sneller. Nu ik me daar bewust van ben verlamt het me. Ik besef me hoe kostbaar de tijd is. Hoe besteed ik mijn tijd? Hoe vind ik de balans in prioriteiten van mijn to-do-list en surfen op social media? Als de tijd te versnellen is, als ik mezelf tijd laat “afpakken”, kan ik tijd dan ook vertragen? Terugpakken? Hoe zorg ik ervoor dat ik de baas ben over mijn tijd en niet dat de tijd baas is over mij?
Lieve groet,
Tijdsdilemma
______________________________
Lieve Tijdsdilemma,
Ik lees jouw brief – hoe toepasselijk – op de langste dag van het jaar. Ik zit in een grote eetzaal met een blauwgroen tapijt met beklepte stopcontacten in de grond, waar een Aziatische kleine dame van ondefinieerbare leeftijd heen en weer schommelt tussen het ontbijtbuffet en haar plek naast me. Ze is momenteel een eeuwigheid bezig met het pellen van een mandarijn. Het roept een bekend gevoel in me op; een diep verlangen om in gelijke mate alles én niets van haar te willen weten.
Terwijl ik het hete water in de chromen bakken onder het roerei rond hoor draaien en de vlotte kale ober rondloopt en kijkt of er nog kleine bakjes roomboter toefjes moeten worden aangevuld zie ik ineens de witte gerbera die als een excuus op elke tafel staat in een glimmend, grijs vaasje. Ik ontbijt hier al drie dagen en niet eerder zag ik die bloem, die overgenomen is door de mensen die stenen in een stalen constructie stapelen en het een heg noemen, die twee identieke objecten in hun woonkamerraam zetten – twee Boeddha hoofden, twee steigerhouten bordjes met Engelse wijsheden (do what you love what you do), twee zilveren vazen. Met gerbera’s erin, één van de weinige bloemen waarbij je echt nauwelijks van plastic kunt onderscheiden. Mijn tafelgenoot is inmiddels weg. Ik ben te laat voor een sessie waar ik word verwacht.
Tijd, lieve Tijdsdilemma, is misschien wel het grootste, live-streaming mysterie waar je leven zich rond afspeelt. De Grote Onzichtbare Paaldanspaal van het bestaan. In een dappere poging ons ermee te verhouden hebben we geprobeerd dit mysterie meetbaar te maken, maar zoals je al hebt gemerkt is het oneindig glibberiger dan zestig minuten in een uur, vierentwintig in een dag. Tijd kan gestolen worden, opgerekt, verdwijnen, wegglippen, helen, slijten, verbazen, of, zoals een Franstalige lover me ooit middenin de nacht in het oor fluisterde, ‘een illusie zijn’.
Ondanks haar mysterieuze karakter zullen jij en ik wel in de paaldanspaal van tijd moeten hangen, lieve Tijdsdilemma, in sterk variërende mate van gratie. Vergeet even wie de baas is, jij of de tijd. Ik zal je al mijn moves vertellen.
Dit is wat ik weet over tijd: ik weet dat het telkens langzaam donker wordt en weer licht – en dat er niets is wat dat tegenhoudt. Ik weet dat ik als kind verveeld naar regendruppels keek op de ruit van onze woonkamer. Naar hun aarzelende ontstaan en ogenschijnlijke wedstrijden om zo snel mogelijk naar beneden te kruipen. Ik heb gemerkt dat tijd weghaalt én geneest – en vermoed dat ze hetzelfde zijn. Ik weet dat wanneer ik leef alsof alles en iedereen die ik ontmoet ertoe doet, dat het goed voelt. Dat het waar en daardoor waardevol voelt en daardoor mijn tijd waard is. Dat dit laatste een manier is waarop ik ín de tijd kan zijn, en er sierlijke, buikspiervereisende rondjes omheen slinger. Wanneer ik dat vergeet, worstel, duw en glij ik met klamme handjes en een verschrikkelijk piep-glibberend geluid gênant omlaag langs de paal. Ik faaldans wanneer ik vergeet dat alles in de schepping ertoe doet.
Aan jou de heilige taak die ons allemaal wacht lieve Tijdsdilemma; om een show te geven die de moeite waard is. Om geen onderscheid in aandacht te maken. Om tijd te beschouwen alsof het God zelf is. En dat doe je door te beseffen dat tijd hebben op meer dan één manier kan.
Het is goed om tijd te komen voor je nieuwe baan, lieve Tijdsdillema. Het is goed om to-do lijstjes te maken. Het is goed om je prioriteiten op orde te hebben, om tijd vrij te maken en te beschermen. Maar onthoud dat dit maar één niveau is. De relatieve tijd die je horloge aangeeft. Op een ander, meer absoluut niveau kloppen al onze andere onderbuikvermoedens over tijd; dat het niet lineair is, dat je verleden, heden en toekomst in een betoverende dans verweven is. Waar tijd zegent zonder uitzondering. Waar alles wat je doet heilig is – van je bil afvegen tot over je collega roddelen. En waar bovendien alles wat je níet doet even heilig is. De hoeveelheid mensen en ervaringen waar je nooit aan toe zult komen is overweldigend groter dan waar je wel de tijd voor hebt, lieve Tijdsdilemma. Dat betekent niet dat allebei gedragen worden in dezelfde, kosmische hand.
Je paaldans slaagt wanneer je weet te bewegen op beide ritmes van tijd. Wanneer je op tijd komt, je best doet en je relatieve tijd niet verkwanselt terwijl je – tegelijkertijd – beseft dat je fundamenteel altijd op tijd bent. Waar zelfs wat je verliest of waar je niet aan toe komt nooit verloren gaat.
Een laatste truc voor deze dans. Doe één ding goed -een taak op je nieuwe werk, het lezen van een Facebook artikel of het bestuderen van een gerbera – en je doet alles goed. Neem de tijd om van één persoon te houden en je houdt van ons allemaal. Het is nooit te laat.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
