Deze week geeft Dot advies aan een Wanhopige Moeder, wiens dochter al zeven jaar het contact heeft verbroken zonder uitleg. ‘Jouw grote uitdaging is om de beste, meest liefdevolle moeder en oma te zijn die je kunt zijn. En wat is nu liefdevoller dan iemands keuze te respecteren, zelfs als die keuze is jou niet te willen zien?’
Hallo Dot,
Ik las in het blad jouw advies aan een oma. Ook ik ben oma van drie kleinzoons. Maar mijn oudste dochter heeft zeven jaar geleden besloten om het contact met mij te verbreken. De boodschap ging via de mail, zonder uitleg. Dus het is nog steeds gissen naar het hoe en waarom. Ik heb diverse pogingen gedaan, telefonisch, per mail en ik ben zelfs aan de deur geweest. Tevergeefs.
Ik voel veel verdriet en onmacht van mijn kant. Ik heb vier jaar iedere vrijdag op mijn oudste kleinzoon gepast. Inmiddels heeft hij een broertje van vier jaar die ik nooit heb gezien. Maar ik wil contact met mijn kind – dat is het belangrijkste. De rest komt wel.
Nu zag ik haar kort geleden op een begrafenis. Er was even oogcontact en flauw zwaaitje. De hele dag liep ik op wolken. De volgende dag heb ik haar een sms gestuurd. Gevraagd of de tijd rijp zou zijn voor hernieuwd contact. En dat ik zo graag weer een moeder-dochter relatie met haar zou willen. Zij smste terug ‘Mam daar moet ik over nadenken” en ‘geef me nog even tijd. Kus’. Die kus deed mij zo hopen! Ik heb nog geschreven dat ik daar begrip voor had. Dit is inmiddels drie maanden geleden. Mijn vraag om advies: hoe nu verder? Ik wacht al zeven jaar. Moet ik haar wederom met rust laten of toch weer een smsje sturen? Ik ben zo bang dit kwetsbare contact weer te verliezen.
Alvast dank,
Wanhopige Moeder
Lieve Wanhopige Moeder,
Op één ding kun je vertrouwen; je dochter heeft haar redenen om al zeven jaar nauwelijks contact met je te willen. Niemand neemt zo’n afstand van haar moeder voor de lol. Dat je niet weet wat die redenen zijn doet daar niets aan af. Dat je het misschien niet eens bent met die redenen als je ze wél zou weten, doet daar niets aan af. Je taak als liefhebbende moeder is op dit moment om de reden waarom je dochter zo’n afstand neemt, te vertrouwen. Hoe onmogelijk dat ook lijkt.
Wat daarbij helpt is dat je geen keuze hebt. Je kunt niemand dwingen contact met je te hebben, zelfs niet je kind. Het is een van de diepste waarheden die regelmatig als hunebedden in het landschap van deze rubriek liggen; het gegeven dat je niet bepaalt wat een ander wel of niet doet. Je kunt niemand van gedachten doen veranderen of afdwingen dat ze van je houden. Deze rotsvaste bouwstenen van elke relatie vormen de mystieke formaties waar jij en ik vroeg of laat mee te maken krijgen. Het is de formatie die je al zeven jaar uitdaagt – en ik weet zeker dat als je ervoor open staat, dit de beste zeven jaren blijken die je ooit hebt gehad.
Het goede nieuws is namelijk dat de hunebedwaarheden ook de andere kant op werken: jouw dochter bepaalt in diepste zin niet wat jij wel of niet doet. Ze kan jou niet van gedachten veranderen of de richting van jouw liefde omkeren. Jij bent volkomen onafhankelijk van haar om van haar te houden, liefdevol over haar te denken en in verbinding met haar te staan. Met andere woorden; niemand kan jou beletten om de liefdevolle moeder-dochter relatie te hebben waarnaar je verlangt -zelfs niet je dochter.
Die relatie ligt binnen handbereik op het moment dat jij je verwachtingen ván die relatie bijstelt. In lijn met de realiteit, om precies te zijn. Aan je brief te lezen stel je contact met je dochter en kleinkinderen voor in de vorm van elkaar zien, en tijd met elkaar doorbrengen. En alhoewel dat een gangbare vorm is, is het maar één van de manieren om contact te hebben. Ga maar na; hoeveel mentaal contact heb je de afgelopen zeven jaar wel niet gehad met je dochter en kleinkinderen? Hoe vaak heb je wel niet aan ze gedacht, of over ze gesproken? Het is misschien niet het contact op de manier dat jij het wilt, maar het is contact dat niemand jou ooit kan ontnemen. Niemand kan jouw liefde voor je kinderen ook maar voor een seconde verminderen.
Jouw grote uitdaging, Wanhopige Moeder, is om de beste, meest liefdevolle moeder en oma te zijn die je kunt. En wat is nu liefdevoller dan iemands keuze te respecteren, zelfs als die keuze is jou niet te willen zien? Ik kan me voorstellen dat dit als een grote opgave klinkt, maar ik garandeer je dat het mogelijk is. Sterker nog, ik kan het zo zien: jouw dochter geeft jou de kans om een betere moeder te worden dan je ooit was. Ze geeft je de kans om écht onvoorwaardelijk liefdevol te zijn. Is er een deel in je dat beseft hoe groot dat geschenk is? Hoeveel verder dat gaat dan moeder zijn, of oma zijn, of dochter zijn? Jouw prachtige dochter geeft je een kans om liefde zelf te zijn.
Je hebt geen zeggenschap over of, en zo ja wanneer je dochter contact met je opneemt. Of wat ze te zeggen heeft wanneer dat moment komt. Waar je volledige zeggenschap over hebt is hoe je wacht. Je kunt gebogen onder je lot wachten, of je kunt het wachten gebruiken om je liefde en respect voor jezelf en je kind te laten groeien. Je respecteert je dochter door haar woorden serieus te nemen – ze moet erover nadenken en wil tijd. Het enige wat jij kunt doen is de ruimte in jezelf onbevreesd open te houden voor het moment dat ze toenadering zoekt, zodat je volledig beschikbaar bent om naar haar te luisteren. Als ze geen toenadering zoekt doe je precies hetzelfde. Snap je dat niemand jou kan beletten om de meest fantastische, liefdevolle moeder te zijn die er is? Onvoorwaardelijk in de ware zin.
Alle goeds,
liefs
Dot
Wil je alle levensvragen en adviezen van Geertje nog eens nalezen? Het mooiste eerlijke en liefdevolle advies van Lieve Dot werd gebundeld in een boek, dat je hier kunt bestellen.
