Het is de maand waarin onze harten vol verwachting kloppen, maar waarin dingen vaak iets anders gaan dan je had gehoopt. Gelukkig ligt daarin juist heel veel schoonheid verscholen.
De kans dat je op een goede dag in december teleurgesteld raakt, is groot.
En als dat zo is, hier is de troost: je bent niet de enige. December is de maand waarin onze hartjes vol verwachting kloppen. Niet alleen van onze kinderen, die op cadeautjes hopen, die lang op willen blijven. Die de verhalen te spannend vinden, en de duizend prikkels niet kunnen verwerken – ook voor onszelf. December is een grote belofte waar je de teleurstelling al bijna doorheen voelt, omdat echte dagen altijd net anders gaan dan je dromen.
Zou het echt?
Het is donkerder dan de hele rest van het jaar. Het is de maand van bezinning, de maand voordat je nieuwe goede voornemens beginnen, waarin je je gaat afvragen: zijn de vorige wel gelukt? Zijn ze ooit gelukt? Het is de maand waarin je je jaarhoroscoop leest en je afvraagt of het echt zo mooi zal zijn. Meer dan in andere maanden verlang je naar warmte en samenzijn, maar het samenzijn is zelden zo harmonieus als je hoopte. Er is altijd minstens één familielid die voor of tijdens een kerstdiner moeilijk doet. Het is de maand waarin je nog meer dan anders beseft dat je alleen bent, of samen met de verkeerde mensen. Of niet met iedereen waarmee je graag wilt zijn. Of wel, maar zelfs dan kun je gemis voelen, een vage pijn in je hart. De maand waarin je misschien een cadeau krijgt maar bijna nooit precies wat je graag wilt hebben en dat gevoel toelaten zou kinderachtig zijn.
Verwachtingen zijn nergens goed voor
Als je één van deze dingen herkent in december, ben je niet de enige. Ik denk dat als je het zou kunnen meten, december bij uitstek de maand van de teleurgestelde gevoelens is. Spirituele les nummer 1 ongeveer is dan ook: verwachtingen zijn nergens goed voor. Maar ja, doe dat maar even in de praktijk.
Ik heb onze feestdagen deze maand rustig gehouden, en toch weet ik zeker dat het ook dit jaar weer anders loopt dat ik me nu voorstel. Omdat het december is. Spirituele les nummer 2: alle gevoelens mogen er zijn. En gaan vanzelf weer over. Ze waaien weer weg, zo plotseling als ze gekomen zijn. Laat de teleurstelling maar toe en hij verandert vanzelf op een gegeven moment in vreugde. In iets anders, in ieder geval. Want zo zijn gevoelens. Als de verwachtingen zijn verdwenen, en de teleurstelling ook, als het zover is, dan is het leven prima. Zelfs in december. En soms zelfs erg mooi.
