Wist je dat de Grieken een heel mooi verhaal hadden over het ontstaan van soulmates?
Er bestaat een prachtige mythe over de ontwikkeling van de mens. En het ontstaan van de liefde.
Volgens de oude Grieken waren we ooit voorzien van vier benen, vier armen en een hoofd met twee gezichten, waarmee we zowel vooruit als achterwaarts konden kijken. Een machtige constructie, die de goden serieus onrustig maakte. Uit angst voor dit té veelzijdige wezen, en als alternatief voor totale verwoesting (dat vonden ze nét wat te ver gaan), kwam Zeus tijdens een spoedbijeenkomst op het idee om dit wezen te splitsen, en zo zijn macht in te perken. Bovendien zouden er op die manier ineens twee keer zoveel mensen zijn om de goden te aanbidden. Een prachtig compromis! Hij gebruikte zijn bliksem om de mens in tweeën te splijten, en dat was dat.
Alleen… had de oppergod niet bijster goed nagedacht over de gevolgen: in plaats van het aanbidden van de goden, begon de mens koortsachtig naar zijn andere helft te zoeken. In iedereen zat nu een intens gevoel van incompleetheid gebakken. En sindsdien zijn we gedoemd tot het zoeken naar eenheid, en het vinden van die verloren helft.
Voilà: het ontstaan van de soulmate.
Kwestie van geloof en gevoel
Maar goed, een mythe, dus. Is het bestaan van soulmates daarmee direct ontzenuwd? Dat is natuurlijk puur een kwestie van geloof en gevoel. Het is nooit bewezen, en dat zal waarschijnlijk ook nooit gebeuren. Maar wie wil er een leven waarin alles altijd keihard aantoonbaar moet zijn? Het idee van de soulmate beantwoordt prachtig aan wat we diep van binnen heel graag willen. Het is een volzoete mix van hoop, verlangen en gerechtigheid. Een innige omhelzing tussen romantiek en karma. En het maakt de pijn van iedere verbroken relatie nét wat draaglijker, want de ware… zal op je blijven wachten.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
Geloof ík in soulmates? Ik geloof in elk geval in het erin geloven. Ik geloof in niet weten, en in de kracht van wonderen, groot en klein. Om even een antwoord op mijn eerdere vraag van zojuist te geven: nee, ík wil niet leven in een wereld waarin alles bewezen of wetenschappelijk aangetoond moet zijn. De unieke rijkdom van het bestaan vind je juist in de fenomenen waar we niet onze vinger op kunnen leggen, die we niet uit elkaar kunnen trekken in een laboratorium, of verkopen in potjes.
Ik weet dat wanhoop bestaat, want ik heb het ervaren. Ik weet dat intuïtie een belangrijke rol speelt in elke serieuze beslissing die ik neem (ook al is het niet in een reageerbuis te vangen). Ik weet hoe het is om een kamer vol mensen binnen te komen die ik nog nooit heb gezien, en metéén te weten waar de conflicten borrelen. En dus vind ik het ook totaal niet belangrijk of het bestaan van de soulmate gevat is in een sluitende theorie: het idee dat het zou kúnnen is voor mij opwindend genoeg.
Online training Tantra & seksuele energie
-
Voel je lichter, vrijer én levenslustiger
-
Meer uit je hoofd zijn en meer in contact met je lichaam
-
Alleen in november 20% korting met code TANTRA20
The One And Only hoeft niet alleen relatiemateriaal te zijn
Overigens wil ik wel een kanttekening plaatsen: in plaats van in dé soulmate, The One And Only, voel ik meer voor de theorie van een hele reeks figuren waarmee het op het allerdiepste niveau klikt. Dat wil niet zeggen dat je met al die mensen moet trouwen of er per definitie een levenslange relatie mee opbouwt. Het is gewoon één groot leerproces, en er vallen continu slachtoffers. In elk geval tijdelijk.x
Een soulmate is wat mij betreft iemand die je ergens in je leven tegenkomt, en die je de uitgelezen gelegenheid biedt iets unieks over jezelf te leren. Dat kan iets fijns zijn, maar vaak ook is het juist een zwarte eigenschap die je tot die tijd succesvol verborgen wist te houden. Voor het gemak (en omdat ik dat gewoon leuk vind) ga ik ervan uit dat het leren wederzijds is. Je reist samen een stukje op, een van de twee breekt het uiteindelijk af – vaak omdat er ineens een nieuwe soulmate verschijnt – en daar moet je het mee doen.
Tot de volgende Mr. Perfect of Miss Wonderful zich aandient. En dat houdt het lekker speels en onvoorspelbaar.
By the way: ik weet inmiddels dat deze columns door een heleboel razend interessante vrouwen worden gelezen. Dat vind ik niet alleen heel leuk en egostrelend, maar het zou me ook niets verbazen als daar mínstens één soulmate tussen zit.
Dat ontdekken we vanzelf als we ooit tegen elkaar aan botsen.
