Die stukgelopen relatie, de baan die je kwijtraakte, de ziekte die zich openbaarde, het huis waarvan je afscheid moest nemen… Bij een crisis of tegenvaller lijkt je wereld ineen te storten. Herken jij dit gevoel? Dan heeft Susan Smit een boodschap voor je.
Mijn lieve wijze moeder zei altijd als ik me weer eens hardop afvroeg waarom iets toch zo was gelopen, als er een relatie opgebroken werd of een boek het minder goed deed: ‘Vraag niet waarom, maar vraag waartoe.’
Daarmee bedoelde ze: blijf niet terugkijken, maar focus op wat het je persoonlijk aan goede dingen heeft gebracht en nog gaat brengen. En vertrouw erop dat je minstens zoveel gaat winnen als dat je verloren hebt.
De wereld stort niet ineen
Als je een tegenvaller hebt, stort de wereld ineen. En de wereld stort niet ineen. Dat is iets wat je leert. Een ervaring van verlies brengt je dat; het vaagt angsten weg als je gaandeweg ontdekt dat je het aankunt. Er worden kwaliteiten van je gevraagd die je voorheen niet hebt hoeven aanboren. Je ontwikkeling is in een stroomversnelling geraakt. Dus waarom niet nog een stapje verder gaan als de crisis is bezworen? Er valt nog veel meer te winnen, let maar op.
Benut wat je is overkomen als een kans om de confrontatie met veel diepere en wezenlijkere dingen aan te gaan in jezelf, los van die stukgelopen relatie, de baan die je kwijtraakte, de ziekte die zich openbaarde, het huis waarvan je afscheid moest nemen. Juist in deze periode kun je heel helder onderzoek gaan doen naar wie jij bent, wat je geschiedenis is, hoe je in het leven staat en wat je wilt.
Een brug naar geluk
Het verdriet dat je voelt, van heel diep, als je naar verloren zaken kijkt, is een brug naar heel diep geluk. Het soort geluk dat niet afhankelijk is van omstandigheden. Het soort dat deel van je wordt, waar je altijd toegang tot hebt, dat je niet meer kan worden afgenomen. Het soort dat als onderlaag dient voor alle nieuwe zorgen, angsten, boosheid en twijfels die je ongetwijfeld nog zult gaan voelen omdat ze bij het leven horen. Het is je eigen bodem, waar je altijd op terug kunt vallen.
Als je bereid bent verder te wroeten, nu je toch al emotioneel bij een diepere laag van jezelf bent gekomen, kun je eerlijk en open naar oude zaken in jezelf kijken die jou in de weg staan om je vrij te bewegen in je leven. Je kunt serieus oude shit in jezelf aanpakken en de inrichting van je leven tegen het licht houden.
Je kunt je houding in de liefde onderzoeken, je hechtingsstijl uitpluizen. Je kunt leren leven met de onzekerheid en grilligheid van het leven en leren aanvaarden dat niets zeker is en alles voortdurend verandert. Je kunt je gedachten gaan doorzien en ze niet als waarheden opvatten. Je kunt leren onderscheiden wat er wel en niet toe doet en die onzinfilter nooit meer kwijtraken. Je kunt je eigen schatkist aan onvermoede kwaliteiten en vermogen openen. Je kunt besluiten om je hart, waar je tijdens een crisis zoveel contact mee had, open te laten staan, inclusief het risico dat je gekwetst wordt, omdat je weet dat je het leven met een gebarricadeerd hart maar half leeft.
Dat alles is het ‘waartoe’ waar mijn moeder het over had. Het brengt je naar een veel waardevollere plek dan het ‘waarom’ ooit kan doen.
Meer lezen over omgaan met een crisis?
Waarom een persoonlijke crisis een geschenk kan zijn.
