Er zijn mensen die altijd alles intens lijken te voelen: hebben ze verdriet, dan huilen ze dikke tranen, zijn ze blij, dan grijnzen ze van oor tot oor. Heb je soms het gevoel dat al die emoties zich bij jou van binnen opstapelen, vind je het moeilijk ze eruit te laten? Zo leer je te voelen.
Emoties stellen je in staat voluit te leven. Houd je ze tegen, dan doe je jezelf tekort, want zonder pieken en dalen wordt het leven vlak en saai. Acda en De Munnik zongen het al: ‘Geluk kan enkel groeien als je ook het droeve voelt.’
Al zijn sommige gevoelens eng of pijnlijk, ze helpen je om tegenslag te verwerken. Zoals Paul Loomans, auteur van ‘Goed Gevoel’, het zegt: ‘Onze ratio heeft de neiging onaangename gewaarwordingen te willen vermijden of wegdrukken. Maar daarmee houd je de verwerking tegen. De uitdaging is je vertrouwd te kunnen voelen met iets wat onaangenaam aanvoelt.’
Laat het binnenkomen
Emoties zie je niet altijd aankomen. Iemand zegt iets, er komt een gedachte in je op, je hoort een bepaald liedje en ineens lijk je overspoeld te worden door verdriet, schaamte, boosheid of welk gevoel dan ook. De kunst is het dan toe te laten. Ga even rustig zitten en laat het over je heen komen. Hoe meer je het tegenhoudt, hoe groter het wordt – of hoe meer de knoop in je maag groeit. Sta je het gevoel gewoon toe om er te zijn, dan verliest het zijn scherpe kantjes.
Zoek de stilte op
Ook als je juist niet weet wat je voelt, kan het helpen om je te ontspannen. Dwing jezelf niet om een knoop te ontwarren, maar zoek de stilte op. Het maakt niet uit of je dat binnen of buiten doet, en het hoeft ook niet meteen lang te duren. Probeer je gewoon af en toe, liefst elke dag een momentje, over te geven aan het moment. Zonder afleiding van andere mensen, je telefoon, Netflix, muziek. Alleen al het vermijden van die afleidingen kan zorgen voor ruimte in je hoofd.
Gebruik je lijf
Hoe meer je in je hoofd zit, hoe verkrampter je kunt raken. Ben je zo iemand die alles wil analyseren en al dat gedenk moeilijk los kan laten, dan zit er niets anders op dan je te richten op je lichaam. Ga fietsen, hardlopen, skaten, het maakt niet uit wat: bewegen helpt om je innerlijke kramp kwijt te raken. Die kramp uit zich trouwens ook vaak in een gespannen lichaam. Psychotherapeut Nathaniel Branden, auteur van het boek ‘Op weg naar zelfrespect en zelfvertrouwen’, schreef daarover: ‘Een emotie is zowel een geestelijke als een fysieke gebeurtenis’.
Probeer niet te oordelen
Het is best lastig om wél je emoties toe te laten, maar niet de stemmetjes die je als voetbalcommentatoren vanaf de zijlijn hun mening toeschreeuwen. ‘Dit is aanstellerij’, ‘Nu overdrijf je’, ‘Hier ben je nu toch wel overheen?’ – het lijkt misschien goed om kritisch op jezelf te zijn, maar je ondermijnt jezelf ermee. Gevoelens zijn niet ‘terecht’ of ‘onterecht’, ze zijn er gewoon. Een beetje zoals wolken aan de lucht. Je kunt er van alles van vinden, maar daarmee gaan ze niet weg. Het werkt beter om er gewoon aandachtig naar te kijken.
