Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord.
Deze week geeft ze advies aan een De Vreemdganger:
Lieve Dot,
Een tijdje geleden is mijn vriend vreemdgegaan. Hij was vaak laat thuis van zijn werk en probeerde het natuurlijk zorgvuldig geheim te houden, maar ik voelde dat er iets niet klopte.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
Hoewel het me echt tegenstond om in zijn telefoon te gaan neuzen, heb ik dat na herhaaldelijk overleg met vriendinnen – die keken er niet gek van op en bleken dat zelf ook vaker te doen ‘ter controle’ – toch gedaan. En ja hoor, na wat niets verhullende WhatsApps, vond ik een ronduit ranzige mail. Het ging duidelijk vooral om de seks.
Ik besloot hem met de mail en berichtjes te confronteren. Eerst ontkende hij nog. Daarna werd het: ‘stelde niets voor’, ‘ik hou alleen van jou’, dat werk. Later had het zelfs zijn ogen geopend voor de liefde die hij voor mij voelde en zou het onze relatie alleen maar ten goede komen. Hij zou er een punt achter zetten en dat was dat.
Een tijdje leek het goed te gaan, had hij meer aandacht voor me en deden we weer leuke dingen samen, maar toch vervielen we weer in dezelfde routine. En bleef ik bij tijd en wijle zijn telefoon checken. Elke keer als ik dat deed, was er toch weer iets. Ontdekte ik een afspraak met een vriend die hij mij nooit gemeld had (dat was dan overwerk), of zocht hij midden in de nacht contact met een onbekende dame via Facebook. En, uiteindelijk ook, met haar. Hij wil haar wel loslaten – zegt ie – maar ik merk dat het hem niet lukt. En erg genoeg zie ik dat hij ook wel erg blij van haar wordt. Hij heeft kennelijk behoefte aan meer, of iets nieuws. Maar seks ís toch gewoon niet meer zo spannend als je al 10 jaar samen bent? En deze avontuurtjes maken hem nou niet per se aantrekkelijker voor mij…
Ik weet niet wat ik hiermee moet, jij wel?
Midlife mom
Lieve Midlife Mom,
Ik ben op dit gebied ervaringsdeskundige. Ik ben zelf vreemdgegaan en ben vreemd begaan. Ik heb, net als jouw vriend, niets gezegd totdat ik wel moest. Ik heb benadrukt dat het ‘niets betekende’ en gehoord hoe B-film slecht dat klinkt. Ik heb specifieke details achterwege gelaten in een poging schade (en schande) te beperken. Ik heb ze toch gegeven en mijn lief zien lijden onder mijn handen en ogen. Ik heb op mijn beurt in een Medea-op-een-slechte-dag-achtige woede details opgeëist van de sexcapades van mijn lief, om mezelf er vervolgens maandenlang mee te martelen. Heel soms doe ik dat nog. Er is me verzekerd dat deze uitstap niets met mij te maken had. Ik heb het betwijfeld en geloofd. Ik heb niet aan mijn lief gedacht toen ik met een ander was. Ik heb dat als één van de ergste dingen ervaren toen mij hetzelfde werd gezegd – en niet begrepen hoe mijn lief juist op zo’n moment níet aan me zou denken. Ik heb de draad tussen mij en mijn lief rafelig zien worden tot het punt van doorbreken. Ik heb gezien dat die ene overgebleven draad versterkt werd, niet ondanks de shit die aan het licht kwam, maar juist daardoor. De onwenselijke kanten van elkaar in full-color zien en tóch bij elkaar willen blijven maakt van die ene draad staal.
En ik heb er geen illusies over dat het rondtrekkende Circus Vreemdgaan mijn haardstede niet nogmaals aan zal doen. Wanneer dat zover is, weet ik een paar dingen vrijwel zeker – en uit deze zuurverdiende inzichten kan je wellicht je voordeel doen, lieve Midlife Mom. Misschien wel het meest onverwacht (en naar) was dat ik vrijwel niets had aan de adviezen van anderen. En dan wel met name van de mensen die me het meest nabij staan. De combinatie van partijdigheid en de stekeligheid van het thema leidde tot goed bedoelde maar met eigen shit beladen en vervolgens op mij geprojecteerde adviezen. Ik heb weinig momenten zo weinig gehad aan anderen als toen Circus Vreemdgaan apocalyptisch rondraasde in mijn leven. Wat uiteindelijk ook de zegen was natuurlijk – omdat ik het echt zelf moest doen. Echt-echt.
Dat brengt me ook weer dichter bij jou, lieve Midlife Mom. Je vraagt of ik weet wat jij hiermee moet. Zoals je waarschijnlijk al aan voelt komen heb ik hier weinig kant-en-klaars in de aanbieding. Ik vermoed dat jij het, net als ik, echt-echt zelf moet doen. En dat vereist rete-veel moed. Het betekent namelijk niet varen op de ideeën van anderen over wat je moet doen, maar leren vertrouwen op wat voor jou acceptabel is en wat niet. Het echt-echt zelf doen betekent stil en heel eerlijk worden over, en naar jezelf. Natuurlijk hoop je dat je vriend dit ook doet – wederzijdse eerlijkheid maakt Circus Vreemdgaan een stuk minder dieronvriendelijk – maar zoals je inmiddels hebt gemerkt is dat niet iets waarvan je kunt uitgaan. Voor mij is die eerlijkheid de beste verzekering voor wanneer mijn relatie in een kettingbotsing verzeilt raakt, maar ik ken ook anderen die zweren bij ‘wat niet weet wat niet deert’. Aan welke kant van het spectrum je ook zit; deze situatie nodigt je uit om over dit soort polisvoorwaarden duidelijk te worden.
Een ander, aanvullend inzicht waar je misschien iets aan hebt is dat Circus Vreemdgaan een diep besef heeft ingeprent dat wat mijn lief wel of niet doet, niet aan mij is. Dat klinkt misschien vanzelfsprekend, maar door de scheuren die dit soort situaties teweeg brengen kon dat doordringen tot in mijn botten. En ik kan je vertellen, lieve Midlife Mom, dat dit álles voor mij heeft veranderd. Niet alleen mijn relatie.
Vertaalt naar jouw situatie zou dat betekenen dat je alle bemoeienis met je vriend loslaat – hoe veelgevraagd dat ook klinkt. Dat je niet meer zijn telefoon checkt. Dat je nergens probeert achter te komen. En dat je in plaats daarvan die tijd benut om diep door te laten dringen dat jouw vriend een persoon is waarvan je niet bepaalt wat hij wel of niet doet. Al ga je op je kop staan, daar heb je simpelweg geen invloed op – en dat blijkt ook wel, nietwaar? Waar je wel invloed op hebt is wat jíj wel of niet doet. Wat jíj acceptabel acht en wat niet. Waar jíj jezelf of hem bedriegt of niet. Het zal je verbazen hoeveel tijd en energie en rust beschikbaar is wanneer je je aandacht verschuift van hem (en wat hij wel of niet doet) naar je jezelf. Grote kans dat je vanuit die meer-achtige kalmte helderheid krijgt of jij bijvoorbeeld überhaupt nog bij hem wil zijn. Wat je ook alweer waardeert aan hem. Of zijn daden luider spreken dan woorden kun je alleen horen wanneer je stil durft te zijn te midden van zo’n storm.
Vanuit die duidelijkheid in jezelf – die niets vraagt of verlangt van hem – kan je je vriend weer ontmoeten. En wanneer dat gebeurt kun je, steeds opnieuw, kiezen of dit iemand is waarmee je wilt zijn. Zo simpel is het – en tegelijkertijd er niets meer hardcore dan dat. Maar als ik het kan lieve Midlife Mom, dan kan jij het ook.
Alle goeds,
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je erover mee praten? Dat kan hier.
