Het leven gooit je soms plots een andere kant op zodat je even niet weet waar je het zoeken moet. Maar daar is Dot, je reddingsboei in tijden van woelige wateren. Ze geeft je haar eerlijke, maar liefdevolle mening over grote levensvragen, kleine dilemma’s of wringende kwesties, als een zacht duwtje richting wal.
Het werkt heel simpel: jij stelt (geheel anoniem, ondertekend met een pseudoniem naar keuze) een vraag, Dot geeft – elke donderdag – antwoord. En wie Dot is? Dat houden we nog even geheim…
Deze week geeft Dot advies aan Onwennige Verliefde:
Lieve Dot,
Jaren geleden ben ik op mijn initiatief gescheiden van mijn man. Het heeft mij tot die tijd jaren gekost om in te zien dat hij narcistisch is, waarbij hij het onder meer met de huwelijkse trouw niet erg nauw nam. Psychologische mishandeling was aan de orde van de dag en hij maakte gebruik van mijn minderwaardigheidsgevoelens.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
Na de scheiding ben ik jarenlang op mezelf gebleven, gelukkig en wel. Zelfverzekerd en ondernemend. Een rijk en vervuld leven. Sinds enkele maanden heb ik een nieuwe relatie. Ik voel mij zeer gelukkig met deze man. De relatie ontwikkelt zich ook positief. We wonen ieder apart, maar besteden veel tijd bij elkaar.
Mijn nieuwe man is heel complimenteus. En ook heel open. Hij is echter nog niet zo lang uit een heel lange relatie. Hij wil daarom nog wat vrijheid hebben en op eigen benen staan. Hij staat er dus ietwat dubbel in. Zelf ben ik van mening dat hij die ruimte ook nog even nodig heeft en die wil ik hem ook geven. Volgens mij is dat voor onze relatie op de langere termijn goed. Dat is niet alleen stoerigheid van mij, ik meen het ook echt. Ik denk namelijk dat het naast elkaar kan bestaan: een relatie hebben en daarbinnen elkaar ruimte bieden voor ieders eigen (verwerkings)proces. Ik heb ook het gevoel dat we samen heel sterk staan.
Wat ik nu merk is dat ik toch ineens paniekerig kan worden. Want dat ruimte geven is ook wel erg moeilijk. Als hij vrijblijvend staat te flirten met iemand moet ik mijzelf enorm voorhouden dat het onschuldig vermaak is. Soms weet ik ineens zeker dat ik binnenkort vast ingeruild zal worden of dat hij tot inzicht komt dat onze relatie voor hem nog te vroeg is. Zijn dubbele boodschap speelt mij soms parten.
Maar het zijn voornamelijk mijn eigen onzekerheid en slechte eerdere ervaringen die soms ongewild de overhand nemen. Dat wil ik helemaal niet. Want in deze relatie zijn ze helemaal niet reëel. Ik kan en wil hem vertrouwen. Iets wat in mijn huwelijk onmogelijk bleek te zijn. Ik heb, tot deze huidige man nu, geen ervaring met een relatie waarin ik mijn partner kon vertrouwen. En dat zijn omgang met andere vrouwen niet iets is om over in paniek te raken.
Maar dat doe ik soms wel.
Het lijkt er op dat er heel veel energie voor nodig is om te durven geloven dat deze man oké is. En dat er maar dít hoeft te gebeuren om er van overtuigd te zijn dat deze relatie niet voor mij weggelegd kán zijn – mijn oude minderwaardigheidsgevoelens. Hoe kan ik er nu voor zorgen dat ik mijn oude leed niet langer projecteer op mijn nieuwe liefde? Dat ik het verschil kan zien tussen wat was en wat is. En vooral: dat ik het oude kan loslaten en het nieuwe zonder angst kan omarmen.
Lieve groet,
Onwennige Verliefde
_________________________________________________
Lieve Onwennige Verliefde,
Misschien is dit een goed moment om je te realiseren dat liefde en leed een onafscheidelijk duo zijn. Dat elke liefdesrelatie op een gebroken hart uitloopt. In het ergste scenario wordt je bedonderd – of bedonder je zelf- en in het beste scenario word je samen oud en sterft één van jullie als eerste. Pijn, angst en eenzaamheid is onvermijdelijk en staat op je te wachten du moment dat je je inlaat met de houden-van-handel.
Ik denk zelf dat dit het meest realistische en daardoor beste uitgangspunt van een liefdesrelatie is. Het neutraliseert namelijk die energievretende pogingen waarmee we liefde veilig proberen te maken. De ander proberen garanties te ontlokken. Van onszelf vragen oud leed te vergeten. Magisch denken.
Liefde valt niet te controleren, noch veilig te maken, lieve Onwennige Verliefde. Jullie gaan elkaars spinnenwebben, schaduwen en al jullie complexen in estafette tempo oprakelen en op elkaar projecteren als tieners met kneedgum in een klaslokaal. Jouw nieuwe man gaat je hart breken – in één keer of over de jaren heen in kleine beetjes. Jij gaat je eigen hart op dezelfde manier breken – en tussen de bedrijven door die van hem.
Als liefde met een gebruiksaanwijzing kwam dan zou dat erin moeten staan, vind ik.
Samen met dit: de enige plek waar je controle hebt in liefde is wanneer je liefhebt. Dat is de bestuurderstoel, de enige plek waar je niet fout kúnt gaan. Niet de plek waar je immuun bent voor pijn, maar de plek die genoeg is om die pijn te kunnen dragen. Als je van iemand (of de hele wereld) houdt zonder je in te houden, dan bemin je vanuit een hele grote ruimte. Vergelijk het met een verjaardagsfeestje. Als je verwacht dat Lang en Gelukkig de enige gasten zullen zijn, koop je klein in en ontvang je in de bijkamer. Als je naast Lang en Gelukkig ook Woest en Spijtig, Ziekte, Verlies, Nooit Gedacht en Onverwachte Wendingen, hun dronken vrienden én hun aanhang verwacht, kleed je de grootste kamer in je huis aan, laat een cateraar komen – én huurt een karaokeset. Het feest wordt wilder, maar leuker.
Niemand heeft aan het einde van haar leven spijt dat ze niet genoeg heeft liefgehad, lieve Onwennige Verliefde. Waar mensen spijt van hebben zijn de dingen die ze níet hebben gedaan of níet hebben gezegd. De manieren waarop ze zichzelf hebben ingehouden en – tevergeefs – hebben geprobeerd te beschermen van verdriet.
Het is niet de taak van jouw nieuwe man om jou niet te kwetsen. Het is jouw taak om jezelf genoeg te vertrouwen dat je dit aankunt. Kan je nagaan hoeveel ruimte en vrijheid er overblijft om van hem te houden als hij ontslagen wordt van die opdracht! En hoeveel sterker jij je zult voelen.
Dit betekent trouwens niet dat ik je aanraad om een deurmat te worden in de Naam der Liefde. In beginsel accepteren dat leed een onvermijdelijk bijproduct is van liefde betekent niet dat je alles maar goed moet vinden. Neen. Beschouw het als twee niveaus: het absolute en het relatieve. Net zoals je op een absoluut niveau kunt zeggen dat we een onbeduidend stofje in het universum zijn kun je op een relatief niveau zeggen dat we als stofje wel het centrum van ons universum zijn. Allebei zijn even waar. De kunst is om op beide niveaus actief te zijn.
In de liefde wordt dat al helemaal duidelijk. Zo kun je onvoorstelbaar van iemand houden (absoluut niveau) terwijl je hem een trap in zijn ballen geeft (relatief niveau). Alles in perfecte harmonie.
Dat brengt me ook bij jouw relatieve niveau. Daar kan ik niet zo goed mijn vinger leggen op wat je precies bedoelt met dat je lief ‘er wat dubbel instaat’. Dat hij ‘nog wat vrijheid wil hebben’ of wat het ‘vrijblijvend flirten’ nu precies omvat. En op zich maakt het ook niet uit dat ík dat niet weet; wat belangrijk is dat jíj weet wat dit precies inhoudt. Dit niveau van jullie relatie is zo persoonlijk, daar kan ik en geen man iets zinnigs over zeggen. Wat ik wel weet is dit: hoe genadeloos eerlijk en transparant je kunt zijn over wat wel werkt en wat niet, wat acceptabel is en wat niet tussen jullie twee, des te beter. Ook eerlijk zijn over het grijs, of wat je niet precies weet, bestendigt. Dingen onbesproken laten – hoe verleidelijk ook – ondermijnt.
Jij zegt dat je hem ‘kan en wil vertrouwen’. Dat is ook heel goed, maar verwar het niet met het idee dat hij je vertrouwen nooit zal beschamen. (ik denk dat je inmiddels wel kunt raden wat mijn voorspelling is) Er worden geen garanties uitgegeven in de houden-van-handel, lieve Onwennige Verliefde. En goddank blijken die ook helemaal niet nodig om Groots Lief te Hebben. Dit is waar het absolute en relatieve niveau in liefde elkaar vinden.
Je vraagt hoe je het oude kunt loslaten en het nieuwe zonder angst kan omarmen. Mijn advies is dit: wandel je nieuwe liefde in mét je oude angst onder je arm geklemd en verwacht dat je het gaat projecteren op je lief. En blijf lopen. Op den duur zal je merken dat je zelf prima die angst kunt dragen. Dat je hem niet langer bij iemand anders hoeft te dumpen. Dat je zelfs om je heen kunt kijken en je kunt vermaken met andere dingen. Absoluut en relatief -met ogen open.
Alle goeds,
Liefs
Dot
Wil je zelf ook je vraag stellen in deze rubriek? Mail dan je dilemma naar lievedot@happinez.nl.
Klim in je pen, en wie weet zie jij je dilemma binnenkort beantwoord!
Vond je Dots antwoord behulpzaam en wil je het delen? Dat kan hier.
