Tijdens een full moon circle ceremonie in Spanje voelt student Julie Nijburg voor het eerst een volledige verbondenheid met aarde, dier en mens. Laat je inspireren door haar bijzondere verhaal.
Julie is vierdejaars Liberal Arts and Sciences student met als hoofdrichting Culturele Antropologie. Daar hoort een stage bij: in Julies geval twee maanden veldwerk in een afgelegen ecodorp in Spanje. Wat ze daar meemaakte, deelde ze met journalist Mylène de la Haye.
Full moon circle
Tijdens haar verblijf in het ecodorp, maakt Julie een full moon circle ceremonie mee, bedoeld om een connectie te maken met je eigen bewustzijn, met dat van de anderen en met de natuur. “Voor mij voelde het meer als een begeleide meditatie. Ik ben niet goed in mediteren omdat ik nogal snel word afgeleid en ongeduldig ben. Dan wil ik forceren om diepe dingen te gaan voelen en dat lukt dan juist niet. Ik heb wel een grote verbeeldingskracht. Dus toen onze begeleidster begon te praten, zat ik er snel in.”
Een bevrijdende ceremonie
Julie: “Ik hoorde de mensen om me heen niet meer, alleen nog haar stem. Ze zei dat we ons moesten voorstellen dat we wortel hadden geschoten in de aarde. Dat we vanuit onze voeten met grote sterke wortels diep verbonden waren met de aarde. Ik stelde het me voor en ineens was ik op een verlaten strand. Het was er leeg en stil. Ik stond stevig verankerd boven op een duin, mijn wortels diep in het zand, uitkijkend over de zee met de wind in mijn haar. Heel stabiel en krachtig. Plotseling zaten er over mijn hele lichaam krabben met van die grote knijpscharen. Een beeld dat me normaliter angst zou aanjagen, maar nu niet. Ik vond het alleen maar bijzonder dat het krabben waren.
Ik stond daar als een boom, sterk en stabiel en de krabben waren onderdeel van mij. Je ziet weleens zo’n plaatje van een vrouw met duiven in haar handen, zoiets was het, zo voelde het. Ze hoorden bij me. Ik voelde me rustig en volkomen in balans. Langzaam spreidde ik mijn armen uit en deed ze omhoog. De krabben liepen allemaal naar boven, naar mijn handen, over mijn vingers. Daar transformeerden ze tot vogels en vlogen weg. Vanaf mijn duin keek ik ze na. Dat vond ik heel cool. Ik zat daar vast en die vogels vlogen weg. Maar omdat die vogels een deel van mij waren, was ook een deel van mij bevrijd.”
Aards en toch spiritueel
Pas enkele dagen na deze bijzondere ervaring beseft Julie dat ze in haar meditatiehallucinatie het symbool was geworden van precies datgene waar het in het ecodorp om gaat: biodynamisch boeren. “Ik wist wel al dat we naar deze wereld moeten kijken als één groot organisme, waarin geen grenzen bestaan en mens, dier en natuur allen één zijn. Ik wist ook al dat ik onderdeel ben van het grote geheel. Maar tijdens dit dankbare moment heb ik het ook tot in het diepst van mijn wezen gevoeld.” Julies verhaal schept een krachtig beeld. Totale verbinding met Moeder Aarde en al haar schepsels. Verbonden zijn en toch vrij. Aards en toch spiritueel.
Dit artikel is redactioneel ingekort en komt uit Happinez ‘Innerlijk Vuur’. Bestel dit nummer nu zonder verzendkosten in de Happinez webshop.
