De zomer is een heerlijke tijd om weer helemaal op te laden. Op vakantie of gewoon thuis. Laat je zorgen los, maak je hoofd leeg met deze heerlijke mini-retraites om instant rust te creëren. Een paar minuten voor jezelf, en je voelt je een ander mens.
Mini-retraite: balans-oefening
We zijn doorgaans sterk geneigd om iets goed te vinden of af te keuren. We verdelen de wereld in goed en fout, mooi en lelijk, prettig of vervelend. Deze oefening brengt je dichter bij je middelpunt, waar evenwicht is en harmonie tussen de tegendelen.
Neem een voorwerp, het maakt niet uit wat het is: een boek, een appel, een tube crème. Zeg hardop wat je van dit voorwerp vindt en maak het zo positief mogelijk, overdreven positief: Dit is echt een fantastisch boek, superspannend, zo mooi geschreven… Dit is geweldige crème, heerlijk zacht, voedend, geurig… Enzovoort. Doe dit minstens een minuut lang.
Daarna komt fase 2: nu ga je alles opnoemen wat je niet goed vindt aan het voorwerp en als je het niet vindt, verzin je maar even wat. Dit is een stom boek, de cover is lelijk, het is te dun of te dik. Deze appel heeft plekjes, of hij is te hard, of hij is veel te volmaakt, dat is onnatuurlijk… Put je uit in kritiek.
Dan komt de neutrale houding. Neem het voorwerp en zeg: ‘Deze appel zorgt voor zichzelf. Hij is van gemiddelde grootte. Hij is rood en geel van buiten, met vleugjes groen. Er zit een steeltje aan. Dit boek zorgt voor zichzelf. Het heeft een glanzende kaft. Het papier is gebroken wit. Het bevat een verhaal. Deze crème zorgt helemaal voor zichzelf…’ Probeer alleen feiten te benoemen en geen meningen; zie het voorwerp zoveel mogelijk zoals het is. Het punt van deze oefening is dat je langzaam maar zeker beseft wat werkelijke betrokkenheid is: niet goed vinden en zeker niet afkeuren, maar iets laten zijn wat het is, zonder het te willen veranderen, terwijl je er je volle aandacht bij hebt.
Als je dit gedaan hebt, kijk dan met nieuwe ogen om je heen. Maak je blik wijder door nergens speciaal op te focussen maar telkens óók te zien wat er in je ooghoeken is. Al zie je dat niet scherp, je beseft dat er iets is aan weerszijden en je neemt het mee in je blik. Dat maakt je ogen neutraal.
Mini-retraite: unwinding
Unwinding is een oefening uit de bio-energetica, gebaseerd op het feit dat ons lichaam van nature voortdurend in beweging wil zijn. Het gaat natuurlijk niet om snelle, actieve of sportieve bewegingen; je beweegt heel rustig en traag, vloeiend en meditatief, en afhankelijk van wat je lichaam wil, niet van wat je met je hoofd bedenkt. Neem de tijd; een kwartier is beter dan tien minuten.
Leg een yogamatje of dun matrasje neer en zet muziek op die je fijn en ontspannend vindt, meditatiemuziek of andere rustige, melodieuze muziek.
Ga voor je matrasje staan en voel wat je lichaam spontaan zou willen doen. Misschien wil het een beetje schommelen of draaien, misschien wil het zich langzaam uitrekken, misschien wil het even trillen of schudden. Laat alles toe, geef mee, stroom mee met de rustige, trage beweging die vanzelf van binnenuit komt. Na een paar minuten zul je misschien voorover naar het matrasje willen buigen en willen zitten of liggen; geef eraan toe.
De langzame, spontane bewegingen gaan gewoon door. Rek jezelf, buig, vouw, span en ontspan, draai, rol heen en weer, krimp, rol jezelf op en ontrol, doe wat je ledematen willen doen, maar houd het traag en ontspannen, spring niet in de actie. Bedenk het niet, volg de natuurlijke neigingen van je lijf. Komen er emoties op, laat die dan toe, ga erin mee terwijl je jezelf erin ondersteunt. Pleng een traantje, lach, grom, wat er ook maar wil gebeuren van binnenuit. Als je zeker weet dat je lang genoeg hebt ont-wonden, lig je nog even stil om te genieten van het heerlijke stille en ontspannen gevoel.
Mini-retraite: ontmoet je toekomstige zelf
Ontmoet je toekomstige zelf in een visualisatie.
Ga rustig zitten en zorg dat je even niet gestoord wordt. Zit rechtop, maar ontspannen. Adem licht, door je neus. Maak de pauzes tussen het uitademen en het inademen iets langer zodat je adem vertraagt.
Ontspan je handen in je schoot. Voel je voeten op de vloer. Ontspan je ogen.
Stel je dan voor dat je op bezoek gaat bij je toekomstige zelf. Zeg over twintig jaar, maar een andere leeftijd mag ook. Misschien krijg je meteen al een beeld van de woning waarin je tegen die tijd woont. Als er niets in je opkomt, verzin je gewoon iets, dat telt ook. Stel je voor dat je aanbelt en je toekomstige zelf doet open. Hoe ziet ze eruit? Wat heeft ze voor kleren aan? Ze is in elk geval heel blij je te zien; ze omarmt je warm. Je gaat samen binnen zitten of misschien lopen jullie door naar een tuin of terras en daar krijg je iets te drinken van haar. Je praat met haar, je stelt haar vragen. Hoe is het om zo oud te zijn? Hoe is haar leven nu? Wat is er gebeurd in de tussenliggende jaren? Wat is het belangrijkste dat ze geleerd heeft? Heeft ze nog een advies aan jou, haar vroegere zelf? Wat had ze graag willen weten toen ze zo oud was als je nu bent?
Als het niet spontaan in je opkomt, dan fantaseer je het. Houd het licht en vrolijk. Drink haar wijsheid in. Bedank haar. Neem afscheid met een knuffel. Loop het pad af naar de weg.
Doe langzaam je ogen open.
Als je opschrijft wat je ervaren hebt, werkt het nog beter.
