Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik beweeg sinds de virusuitbraak heen en weer tussen het hogere perspectief en mijn dagelijkse zorgen.
Als ik even heb gemediteerd, voel ik vertrouwen dat deze misère een hoger doel dient, dat we als mensheid een grote kans krijgen aangereikt om ons te bezinnen en de dingen straks anders en beter te gaan doen. Maar nadat ik mijn twee kleine kinderen de hele dag thuisonderwijs heb gegeven, mijn moeder heb gebeld en probeer te werken nadat ze naar bed zijn maar daar te moe voor ben, en me voorstel dat dit nog maanden gaat duren, slaat de angst me om het hart.
Aanpassingsperiode
De paniek en de angst helpen me niet, maar ik bekijk ze met mildheid omdat we nu eenmaal met z’n allen in een aanpassingsperiode zitten. Verwachtingen moeten worden bijgesteld aan de realiteit en dat kost tijd. Het is normaal dat ik me aan alle kanten probeer te informeren, kranten lees, sociale media volg, modellen bestudeer en met klamme handen persconferenties bekijk. Maar op het moment dat het me gaat duizelen, dat alle mogelijke rampscenario’s mijn geest bevolken en er geen ruimte meer is voor iets anders, roep ik mezelf een halt toe. Terug naar het grotere perspectief.
Een ommezwaai van waardering
Dat grotere plaatje helpt me – en misschien jou ook. Realiseer je eens in wat voor chaos de hele wereld terecht is gekomen en besef dat uit chaos altijd een nieuwe orde komt. De focus is van economische groei naar gezondheid en welzijn verschoven. Er is een ommezwaai van waardering voor de mensen in de zorg en andere vitale beroepen die al veel te lang te hard voor te weinig geld werkten. We zijn massaal gestopt met overconsumeren en overproduceren. Het klimaatakkoord van Parijs gaat gemakkelijk gehaald worden. Al deze dingen waren ondenkbaar in een samenleving die vlotjes draait.
Eenvoud en soberheid
Elk mens op deze wereld wordt voor een taak gesteld: ervoor zorgen dat de orde die uit de chaos naar voren komt beter is voor mens, dier en milieu. Deze crisis vraagt van ons om kwaliteiten aan te boren die we nog niet goed ontwikkeld hadden, zoals omgaan met niet-weten. Controleverlies. Waar we eerder bezig waren onze tijd zo efficiënt mogelijk te besteden, kunnen we ons nu bekwamen in vertragen en verdiepen. Waar we eerder op zoek waren naar het nieuwste, kunnen we nu de waarde leren zien van eenvoud en soberheid. Waar we eerder dachten dat we ver moesten reizen om bijzondere dingen te ervaren, mogen we nu met hernieuwde aandacht opmerken met welke alledaagse schoonheid we omringd zijn.
Gebed
Maar zo’n bewustzijnsverschuiving gaat niet vanzelf. Het is aan ons of we de mogelijkheden van deze crisis zien en benutten. Elke keer als ik voel dat mijn aardse zorgen de overhand krijgen, ga ik rustig zitten, sluit mijn ogen en zeg ik deze woorden, die je als een intentieverklaring, gebed, affirmatie of van mijn part een toverspreuk kunt beschouwen. Doe je mee?
‘Laat ons deze crisis benutten en ten goede aanwenden. Laat onze lichte kant zegevieren. Laat de bezinning de overhand krijgen, niet de paniek. Laat ons rust en vertrouwen vinden te midden van onzekerheid. Laat ons als mensheid verbinding zoeken, geen strijd. Laat ons deze crisis benutten om een betere rentmeester te zijn voor de planeet en het welzijn van allen. En zo zal het zijn.’
Meer Happinez?
- Zo blijf je liefdevol communiceren met je partner
- Hierom kun je altijd voor de lichte kant van het leven kiezen
- Yoga vanuit huis: 6 gratis yogalessen die je helpen ontspannen
