Designer Martijn Doolaard geniet van het gevoel van onderweg zijn. Dus pakte hij zijn fiets en reed van Amsterdam door naar Iran, Kirgizië en Singapore en hield een blog bij over zijn belevenissen.
Dag 74 – 4509 km – Kırkışla, Turkey
Ik lig midden in een open vlakte in mijn tent. De horizon is een onafgebroken rechte lijn. Hoewel mijn tentje niet hoger is dan 70 centimeter, voel ik mij kwetsbaar. Terwijl ik daar lig, op mijn dunne matje vlak onder het tentdoek, luister ik naar de geluiden in de verte.
Ver weg hoor ik hondengeblaf, waarschijnlijk van een boerderij. Een paar honderd meter verderop ligt de snelweg, nu en dan verstoord door een strook licht van een auto. Ik hoor de gebeden van een moskee – de spreekwoordelijke kerkklokken van het Midden Oosten. Ik stel me een man voor, zittend op zijn knieën op een gebedskleed. De speakers van de minaret kraken als hij de microfoon oppakt. Een roestige geluid doorbreekt de nacht en de gebeden echoën over de vlakte. Er klinkt een luide klik als de imam de microfoon terughangt in de houder.
Ontdek ook ‘Kristallen by Happinez’
-
Chakra’s in balans: zo gaat je levensenergie weer stromen
-
Handige kristallenindex: de betekenis van 67 kristallen
-
En nog veel meer
Het is weer stil. In mijn gedachten krabt de man aan zijn baard, steekt hij een sigaret op en loopt hij door de stille straten van zijn dorp terug naar huis. Hij heeft geen idee dat er iemand verderop in een klein tentje op de vlakte aan hem denkt. Hij herhaalde slechts zijn ritueel van de toewijding, onderdanigheid en discipline. Verderop hoor ik een andere moskee, het geluid zachter en gedempt. Het is het enige dat ik nog kan horen, naast de wind die speelt met de ritssluiting van mijn tent.
In mijn hoofd razen mijn gedachten rond als een orkaan. Alle indrukken die ik heb opgedaan in de afgelopen dagen en weken vliegen voorbij. De luchtballonnen van Cappadocia, de avonturen op het zoutmeer. Mensen die ik heb ontmoet in de ontelbare dorpjes waar ik doorheen ben gefietst. Ik leef in een wereld vol verwondering, maar toch bekruipt me een onbestemd gevoel. Wat doe ik hier eigenlijk? Ik ben nu 2,5 maand onderweg. Onderweg naar wat? Het concept ‘thuis’ heeft een andere betekenis gekregen, zo elke dag op een nieuwe plek. Thuis is mijn fietszadel en de grond waar ik mijn tentharingen in steek.
Het is niets, en daardoor alles. Als de imam morgen weer zijn gang naar de moskee maakt, fiets ik naar een nieuwe wereld.
De complete route die Martijn fietste, van Amsterdam naar Singapore
Nieuwsgierig naar Martijn’s avontuur? Pre-order het fotoboek ‘One Year on a Bike’ over zijn reis hier. Bekijk hier een filmpje over dit project:
