Susan Smit ontmoette presentatrice Janine Abbring voor haar rubriek ‘De spirituele ladder’ in het aankomende nummer van Happinez.
Het was een van de eerste prachtige zomerse dagen van het jaar, en Amsterdam-Oost zoemde en borrelde van volle terrassen, bedrijvigheid in de Turkse winkels en praatjes op straat. Janine Abbring kwam aanlopen met haar hond Loïs en ik zag aan haar tred en oogopslag dat ze een vrouw is die zich niet snel gek laat maken: nuchter, stoer en autonoom.
Tijdens het gesprek herkende ik me in haar waarheidsliefde en hang naar integriteit (‘Het moet natuurlijk wel gewoon kloppen’) en onhandigheid. Zij gooide een glas water om in het cafeetje en ik ging tijdens de fotoshoot in park Frankendael op een pittoresk bankje in de vogelenpoep zitten.
Die kritische reacties op haar presentatie van ‘Zomergasten’ (de eerste aflevering wordt op 23 juli uitgezonden), dat zou ze allemaal wel zien. Op een dieper niveau kon ik merken dat ze er tegenop zag en zich al een beetje wapende. Ik biechtte haar een matige krantenrecensie van mijn laatste roman op, nota bene in de krant die ik elke ochtend op mijn deurmat krijg, waarvan ik één woord maar niet uit mijn hoofd kreeg – ook niet tijdens het schrijven aan nieuwe verhalen. Nou vooruit, het is het woord ‘zwijmeltaal’.
De volgende dag appte ze me deze spreuk: ‘You can be the ripest, juiciest peach in the world, and there’s still going to be someone who hates peaches.’
